Περί ανέμων και υδάτων [Book 2]

𝚇𝚅𝙸.

[Πορευόμαστε αντικριστά]

Αυτό είναι για όσους έφυγαν.

Που έφυγαν από την ζωή μου όπως ο ήλιος όταν νυχτώνει.

Δεν ξέρω τι πήγε στραβά και δεν είστε εδώ.

Ίσως οι ζωές μας είναι σαν τις παράλληλες γραμμές.

Ποτέ δεν τέμνονται

ποτέ δεν εφάπτονται 

μα αναπτύσσονται κατά τον ίδιο τρόπο 

η μια απέναντι από την άλλη.

Ίσως να μην με νοιάζουν όλοι όσοι έφυγαν .

Ίσως να αναφέρομαι σε σένα.

Ίσως να μην είχα τα κότσια να σε πλησιάσω όσο περισσότερο θα ήθελα.

Ίσως πάλι να μην γινόταν 

διότι όπως και οι παράλληλες γραμμές 

έτσι και εμείς 

πορευόμαστε αντικριστά 

αλλά ποτέ δεν ανταμώνουμε.

Μα σε βλέπω και είναι αρκετό.

Ίσως να με βλέπεις και εσύ.

Αλλά πάντα θα είμαστε σαν τις παράλληλες γραμμές.