“ How would you say you’ve moved on from someone, when everytime you hear his name your still affected? ... Can’t it be me instead? ”
I was about to go to school when I remembered something...
Kaya ko pa bang makita ‘yung taong nanakit sakin ? *sigh*.
“ Be tough, pretend that as if nothing happened. Janelle, relax ok?”
Para tuloy akong baliw dito na kinaka-usap ‘yung sarili ko. On my way to school, may naka salubong ako.
Siya, siya lang naman ‘yung makulit kong kaklase. Simula nung second year, soccer player siya. Siya si Gio anak ng may-ari ng school na pinapasukan ko. Gwapo? Oo, mayabang nga lang. Naiinis ako sakanya.
“ Hey , Pangit late kana ! hahaha.”
“Tumahimik ka nga, panira ka ng araw!”
“ Asus, alam ko namang gusto mo rin ako eh. Wag ka nga pakipot.”
=___= wow naman, ang lakas ata ng hangin. Di ko kaya, kaya yun iniwan ko siya dun, hinabol niya ko at ngayon sumusunod parin siya sakin.
“ pwedi ba ! wag mo ko sundan!”
“ sorry ha, kasalanan ko bang iisa lang daan natin?” BOOM +___+
Pagtapos ng kahihiyang nangyari kanina di ko na siya pinansin, dumiretso na lang akong classroom namin, as expected nandun siya. Sino? ‘Yung taong nanakit lang naman sa damdamin ko. Ooops, I forgot to introduced myself, I’m Janelle Tyler Tuzon , 17, 4th year high. And the guy na tinutukoy kong nanakit sa damdamin ko? Troy Simson is the name. Di ko inakalang iiwan niya ako ng ganun, pagtapos paniwalaing mahal na niya ako? Psh! Nakakaasar naman, dadaan pa ko sa harap niya sa lahat ba naman ng pweding tambayan sa may pinto pa.
“ goodmorning.” Bati niya sakin, pero dinaanan ko lang siya.
Nang makaupo na ako.
“ still affected huh?” nakalimutan ko, kasunod ko nga lang pala yung lalaking to. Bwesit naman talaga oh. Magkatabi kase kami ng upuan lagi, simula nung second year.At oo alam niya yung samin ni troy, panung hindi? Campus sweetheart lang kami eh, varsity player kasi si Troy sa basketball at ako sa volleyball. Inabot kamin ng 1year and 10 months. At kaka-break lang namin, why?
Flashback
3 years ago , 1st high ako nun. I am the neirdest student in the school, why? Big eyeglasses, braces, wearing conservative clothes, madaming dalang libro, bookworm kasi ako. Ganun ako kasimple noon.
‘till one day I met this cute guy, napapanga-nga ako pag nakikita ko siya , nasa section I-B siya at ako section I-A, syempre matalino ako eh.
Naglalaro siya mag-isa sa court nun, eh ako gusto ko mag-gagagala kaya napadpad ako dun. Naka-tingin lang ako sakanya nun. Eh hanggang tingin lang naman ako sa nilalang na ito, di naman niya ako mapapansin kase pangit ako, well, let me rephrase it, mapapansin rin naman niya ako. Sa pangit kong ito di pa niya kaya ako mapansin?
Isang taon ang naka-lipas. Ganun padin ako, yung mukha ko pati ang simpleng pagtingin ko kay troy ganun parin. At sa simpleng pagtingin na iyon di ko inaasahang lalalim pa pala.
Pinag-tritripan nanaman kasi ako ng mga kaklase niya kase dito sa pangit kong mukha, hindi ko na nga lang pinapansin. Pero isang araw siya na mismo ang sumuway sa mga kaibigan niya hanggang sa palagi na niya yang ginagawa, ang bait niya. Sobra, kaya yan tuloy naiinlove tuloy ako sakanya. Kaso nga lang my girlfriend siya noon maganda yung babae kaso nga lang masama ang ugali.
At isang araw.
“ Hey neird.” Sabay hawak sa braso ko ng mahigpit, Girlfriend ni troy na bully.
