Çan Çiçekleri

успешность.

Değerli Çan Çiçeklerim,

Ana karakteri olduğunuz o güzel hikaye için...

Bu bölümü 550 oy ve 3600 yorum yapabilirsek yeni bölüm haftaya cumartesi hemen gelecek. Oy ve yorumlar hiç tamamlanmasa da hep adım dört haftadır, bu hafta tamamlanmazsa bir hafta ara vermeyi planlıyorum. PAMUK ELLER YORUM VE OYLARA :)

İyi okumalar dilerim hepinize^^

bana ulaşabileceğiniz yerler ;

instagram: aurora_mensis

(67890 ÇAN ÇİÇEĞİ FOTOSU GÖRMEK İÇİN TAKİP EDEBİLİRSİNİZ.)

instagram: can_cicekleri

Anya Belov instagram: anya_belovv

Aleksei Ivanov instagram: aleksei_ivanovv

twitter: auroramensiss

#çançiçekleri hashtagi ile twitter'da düşüncelerinizi benimle paylaşabilirsiniz.

Bölümleri okurken hikayenin içinde yaşamanız için Spotify Çan Çiçekleri çalma listesini (Cry of Bellflowers) dinlemenizi öneririm.

Kullanıcı adım: aurora mensis

❁

Önceki Bölümden...

DıkDık DıkDık DıkDık.

"Yine hızlandı. Kesin hastayım ben." dedim gülümsemem dudaklarımda yeniden var olurken.

O da bana karşılık vermişti, dudakları benim gibi yukarı doğru kıvrılmıştı. Yeni öğrendiğim gerçeği biliyordu. Yine de şaşırmamıştım, birçok insanın bildiği birçok şeyi bilmiyordum ben ama öğreniyordum. Onun sayesinde öğreniyordum. Aleksei Ivanov sayesinde.

"Daha fazla hasta olmadan gitmeliyim." Dedim bakışlarımı ondan kaçırarak.

"Hasta değilsin Aya." Bunu dediğinde daha da yakınımdaydı, kalbim ise göğüs kafesimden çıkacaktı sanki.

DıkDık DıkDık DıkDık.

"Baksana! Nasıl atıyor kalbim, kesin hastayım. Acaba ölecek miyim? Bir buz pateni yarışmamdan önce ölmem eksikti. Hemen odama gitmeliyim." Adımlarımı atmadan bilerek cümlelerimi kurmuştum. Zaten Aleksei de buna izin vermemişti, elleri hızla belimi bulmuştu. Beni kendine çekmeden öylece duruyordu.

"Buz pateni yarışman mı var?" dedi sanki bilmiyormuş gibi gülümsemeye devam ederek.

"Evet. Partnerim ise Aleksei Ivanov, onu tanıyor olabilir misin? Kendisi dünyaca ünlü bir sporcu."

"Öyle mi? Kulağıma biraz züppe biri gibi geldi? Onunla kaymak istediğine emin misin?" Bunu derken elleri beni kendine doğru çekmişti. Bedenlerimiz arasında hiçbir mesafe kalmamış, omuzlarına ellerimi koymak zorunda kalmıştım.

DıkDık DıkDık DıkDık.

"Onunla sonsuza dek kaymayı planlıyorum." dedim gözlerinden gözlerimi kaçırırken. Çan çiçekleri kalbimi zehirleyecek kadar güzeldi bu anda. Korkaktım ve Aleksei bunu biliyormuşçasına yeniden gözlerine gözlerime doğru çevirene dek bana bakmaya devam etmişti. Ona yenildiğimde gamzelerini gösterecek şekilde gülüşünü ortaya sermişti ve buzda tanıştığım o küçük çocuğu andırarak mırıldanmıştı.