Uit het oog, maar niet uit het hart.

De ontmoeting

Robbie doet de deur open en even later komen Milo en Robbie samen binnen gelopen, ik stel me voor aan Milo en kijk recht in zijn mooie blauwe ogen. We kletsen veel samen en ik kan het goed vinden met Milo. Het is al laat en we hebben wat gedronken, dus naar huis rijden word hem niet meer. De jongens stellen voor om hier te blijven slapen, Yarah en ik kijken elkaar aan en knikken ja. Alleen waar kunnen we slapen? Vraagt Yarah. Een van jullie moet op de bank, de ander kan in het logeer bed. Zegt Koen. Ik slaap wel op de bank, zeg ik. Zeker? Vraagt Milo. Je mag ook bij mij komen liggen als je dat niet erg vind, fluistert Milo in mijn oor. Komt goed Milo, ik slaap wel op de bank. Bedankt. Ik zie Milo een beetje verdrietig kijken, maar ik laat het gaan. Ik heb alleen geen slaap kleding, zeggen Yarah en ik. Ik krijg een trui en broek van Milo, ik verzuip er bijna in maar het zit wel lekker. Yarah krijgt een trui van Rob, die zit precies goed, misschien zelfs een beetje te klein. Ik ga liggen op de bank met een deken, iedereen is boven en het is helemaal stil. Yarah ligt boven op het logeer bed, ik voel me opeens erg verdrietig en ik denk aan mijn moeder, ik maak me zorgen. Wat nou als ze het niet red? Wat nou dit, wat nou dat? Ik word gek van mijn gedachtes. Ik begin te huilen, ik kan niet meer stoppen. Ik heb het koud en de bank ligt niet lekker. Opeens hoor ik iemand naar beneden komen, het is Milo. Milo, wat doe jij hier nou? Vraag ik. Ik hoorde je huilen, dus ik ging even kijken. Zegt Milo. Oh, antwoord ik. Ik weet niet zo goed wat ik moet doen. Milo komt naast me zitten en vraagt wat er is. Ik vertel over mijn moeder en begin nog harder te huilen. Milo slaat een arm om me heen, het voelt veilig. Wil je anders toch bij mij slapen? Vraagt Milo. Mh ja is goed, zeg ik. Ik loop samen met Milo mee naar boven en ga in zijn bed liggen. Dit ligt wel iets beter dan de bank, zeg ik. Milo komt er ook bij liggen en we vallen in slaap.

De volgende ochtend word ik wakker, goeiemorgen! Zegt Milo. ik merk dat ik tegen Milo aan lig. Ik trek me snel terug, maar Milo houd me tegen. Ik krijg vlinders en we blijven zo nog even liggen tot dat Raoul ons roept voor het eten. Ik loop samen met Milo naar beneden. Raoul heeft eitjes gekookt en afbak broodjes klaargemaakt.
Wat zijn de plannen voor vandaag? Vraagt Robbie. Eehm eigenlijk nog niks, zegt Matthy. We kunnen gaan zwemmen! Het is toch goed weer vandaag! Zegt Milo. Mh ja is goed maar Mirte en ik hebben hier geen zwemkleding. Zegt Yarah met een volle mond. Als jij en Mirte nou samen even een bikini gaan kopen, zorgen wij dat het zwembad schoon is. Want dat moet ook nog gebeurden. Zegt Koen. Ik vind het goed! Zeg ik. En Yarah en ik maken ons klaar en gaan naar de winkel. Onderweg hebben we het over de jongens. Jij sliep toch op de bank vannacht? Vraagt Yarah. Ja eigenlijk wel. Zeg ik. Maar ik kon niet slapen en toen mocht ik bij Milo liggen. Nog wat gebeurd? Vraagt Yarah plagerig. Tuurlijk niet! Ik ken hem net een dag Yaar! Zeg ik. De rest van de auto rit zingen we hard mee met de radio. We hebben allebei de zelfde bikini gekocht en rijden nu weer terug naar cdh. Als we zijn aangekomen kleden we ons snel om en lopen we naar de jongens. Ik zie dat Milo naar me kijkt en ik kijk hem met een grijns aan. Ik voel aan het water met mijn voet, snel trek ik mijn voet weg, het water is vet koud. De rest zit al in het water. Mirte kom ook! Hoor ik Yarah roepen, ze zit op de nek van Robbie. Nog voor dat ik kan zeggen dat ik liever even wacht word ik al door Milo in het water getrokken. AHH MILO DIE KRIJG JE TERUG!! Roep ik naar Milo. Ik ren achter Milo aan en spring op zijn rug, we vallen allebei om en liggen nu samen lachend op de grond. Milo is best leuk, eigenlijk. Denk ik.

                                                                POV: Milo

Ik lig nu samen met Mirte in het gras, ik vind haar echt leuk, ookal ken ik haar net. Ik hoop dat zij mij ook leuk vind, ik denk het niet, volgens mij ziet ze mij alleen als vrienden. Mirte begint me te kietelen, ik kietel haar terug. Stoeiend en lachend liggen we nu op de grond. Ik lig nu boven op haar, ik kijk haar recht in haar ogen aan, het voelt veilig. Ze is zo mooi. We kijken elkaar nog even aan tot dat we Koen horen roepen: KOMEN JULLIE NOG? OF ZIJN JULLIE ELKAAR AAN HET AFLEBBEREN? Ik en Mirte lachen, mocht ik willen. Denk ik.

                                                              POV: Mirte

We hebben nog een uurtje door gezwommen en gaan nu ons zelf weer aankleden, ik doe weer de trui en broek van Milo aan. Als ik beneden kom zie ik hoe laat het is, bijna half 3, dan begint het bezoek uur van mijn moeder. Ik wil net weggaan als ik de stem van Milo achter me hoor. Waar ga jij zo snel heen? Ik ga naar mijn moeder, het bezoek uur begint zo. Mag ik mee? Vraagt Milo. Van mij wel hoor! We zeggen de Yarah en de jongens gedag en rijden naar het ziekenhuis. Kunnen we anders zo nog even langs mijn huis? Dan kunnen we mijn spullen meenemen, dam hoef ik niet altijd jou trui aan, ookal zal ik dat best willen. Zeg ik. Milo kijkt me aan en lacht naar me. We zijn aangekomen bij het ziekenhuis en ik loop gelijk naar de kamer van mijn moeder. Als ik de kamer binnen loop zie ik dat ze slaapt, Milo wacht buiten de kamer op me. Ik vraag aan de dokters hoe het met haar gaat, ze zeggen dat ze niet zeker weten hoelang ze het nog volhoud. Ik voel weer tranen in me op komen en ik ga naast mijn moeder zitten, langzaam word ze wakker. Ze is blij om me te zien, maar ze ziet er wel erg moe uit.

Hoe gaat het me je? Lukt het een beetje alleen? Vraagt ze. Ja hoor! Ik heb nieuwe vrienden gemaakt bij wie ik nu ook mag blijven slapen. Wat fijn! Ik hoop dat ik snel weer naar huis mag! Ik zeg niks, ik wil ook niks zeggen. Ik vertel nog wat over de bankzitters, maar ik merk dat ze al in slaap is gevallen, ik blijf nog even zitten en dan ga ik weer terug naar Milo.