Uit het oog, maar niet uit het hart.

Liefde

Als ik het ziekenhuis uitloop ben ik nogsteeds niet gestopt met huilen. Waarom mijn moeder? Wat nou als ze het niet eens tot volgende week red? De vragen blijven door mijn hoofd stormen, ik stap de auto in en ik rij naar een rustige plek. Het is een mooi bloemen veld aan het water. Ik ga in het gras zitten en doe mijn oortjes in, ik blijf voor me uit staren. Na een uurtje begint het donker te worden en het begint een beetje te regenen. Ik besluit terug naar de auto te gaan, als ik net in de auto zit zie ik hoeveel berichten en gemiste oproepen ik heb van Yarah. Ik bel haar en leg alles uit, ook zeg ik dat ik nu onderweg naar huis ben. Als ik thuis aankom heeft Yarah thee voor me gezet met chocola. Waar zijn de boys? Vraag ik. Ze zijn een video opnemen in een speelparadijs. Ik lach een beetje. Vind je Milo leuk? Vraagt Yarah opeens heel plotseling. Ik heb jullie wel gehoord vannacht, en de andere boys volgens mij ook. Ik kijk haar lachend aan. Nou? Vraagt ze. Ja oké ik vind Milo leuk. Zeg ik. Yarah begint als een gek te juichen. OEHHH! Schreeuwt ze heel hard, ik begin heel hard te lachen en ik gooi een kussen tegen haar hoofd. Even later hebben we een kussen gevecht en alles licht ondersteboven. Als we uitgeput op de bank zitten vraag ik aan Yarah: en jij en Robbie dan? Ik heb jullie wel gezien, zoenend. Yarah kijkt me ondeugend aan, ja oké ik vind Robbie wel leuk, maar ik weet niet of hij mij ook leuk vind, ze kijkt een beetje treurig. Tuurlijk wel! Zeg ik. En anders zorg je er toch voor dat hij jou leuk vind! Zeg ik ondeugend. Yarah moet lachen.

Na een half uurtje op de bank te hebben gezeten en een film te kijken horen we de boys terug komen, WE ZIJN ER WEER hoor ik Robbie heel hard roepen. Heyy boys zeggen Yarah en ik. Ik geef Milo een knuffel. Waar was je vanmiddag? Fluistert Milo in mijn oor, het gaat heel slecht met mijn moeder ze weten niet hoelang ze het nog volhoudt... Ik kijk Milo aan en hij geeft me een nog stevige knuffel. Ik voel me veilig bij hem, ik hou van hem. Mijn gedachtes worden onderbroken door Matthy die heel hard roept: genoeg geknuffeld! En Milo houd me expres wat langer vast. Jaloers? Hoor ik Robbie zeggen. Ik? Nee hoor. Zegt Matthy. Ja ja. En Robbie kijkt me plagend aan.

Het is 7 uur en we hebben net pizza op. Wat gaan we doen vanavond? Vraagt Raoul. Zullen we een film kijken? Zegt Milo. Is goed, maar welke film? Zegt Koen. HORROR! Roept Robbie. Is goed, ik kleed me even om. En ik loop naar boven. Milo komt achter me aan, durf je wel een horrorfilm te kijken? Vraagt hij. Tuurlijk, ik wel hoor. Zeg ik. Daar geloof ik nou helemaal niks van, zegt Milo. En begint me te kietelen, ik kietel hem terug en we liggen nu samen stoeiend op het bed. Milo ligt nu boven op mij, ik kijk hem aan en ik begin hem te zoenen. De zoen word onderbroken omdat Koen vanaf beneden roept waar we blijven. Ik schreeuw: WE KOMEN! En ik ga me omkleden, ik trek een trui van Milo aan en ik wil naar beneden lopen, maar Milo houd me tegen. Mirte, mag ik je wat vragen? Zegt Milo. Tuurlijk wat is er? Zou je misschien mijn vriendin willen zijn? Ik kijk hem met grote ogen aan, ik merk dat hij met een treurig gezicht naar de grond kijkt. Ja natuurlijk wil ik dat! Zeg ik. En ik zoen hem. Ik hou van je Mirte. Ik ook van jou Milo. En we lopen naar beneden. Het is misschien wat snel, maar ik hou wel echt van hem. Ookal klinkt dat waarschijnlijk dom. Zo hé hé daar zijn ze weer. Ik geef Koen een stomp. Au! Ik kijk hem lachend aan. Wat duurde er zo lang boven? Vraagt Matthy. Ik kijk Milo aan. Veel, antwoord Milo. Mh aha ja ik snap het al. Zegt Koen met een ondeugende blik. We gaan op de bank zitten en starten de film. Ik kruip dicht tegen Milo aan, toch een beetje eng? Zegt Milo plagerig. Hou je mond Milo. En Milo geeft me een kusje op mijn voorhoofd.

Ik ga naar bed hoor, zeg ik. Het is al laat. Milo wil jij met mij meelopen? Hahaha toch een beetje bang? Zegt Milo. Ik kijk hem met een doordringende blik aan, ik kom al! Ik moet lachen. Ik kruip in bed en knuffelend vallen we in slaap.