Abimle okula giriyorduk
"Abicim ben sınıfa gidiyorum hadi yeni okul yılı vatana millete hayırlı uğurlu olsun iyi dersleer"
Sınıfımımıza sınıfa doğru ilerleyip beni bekleyen Gece Çiçek ve Burak'ı gördüm koşarak Gece'ye sarıldıktan sonra hepsiyle sarılıp derse girdik
Bora'nın nerde olduğunu sorduğumda babasına bir iş için yardım etmesi gerektiği için okula gelmediğini söylediler onu da çok özlemiştim işinin hemen bitmesini dileyerek dersi dinlemeye başladım
Dersleri doğru dürüst dinlememiş bütün günümü Gecelerle geçirip akşam AVM'de buluşmak üzere ayrılmıştık şuanda da AVM'nin ikinci katına çıkmak için asansörüne doğru ilerliyordum
Asansöre binerken arkamdan birinin bindiğini hissettim, umursamayıp yukarı çıkmayı beklerken beklenmedik birşey oldu
Asansör durdu!
"Kaldık sanırım" dedi henüz adını bile bilmediğim çocuk
"Sanırım.." dedim
Asansörlerden tırsmamın sebebi tam olarak buydu
"Adınız?" diye sordu
"Melodi siz"
"Kaan Can bende"
"Yalnız benim hemen arkadaşlarımın yanına gitmem gerek merak ederler beni" dedim telaşla
"Fark edip gelirler şimdi" dedi
"Umarım" dedim
Abimi aramaya çalışıyordum ama telefon çekmiyordu ama sonra dualarım kabul oldu ve abim telefonu açtı
"Melodi niye açmıyosun telefonunu öldüm meraktan?!" dedi
Eee sanırım onu evden çıkarken aramadığım için biraz sinirlenmişti ama yapabileceğim bişey yoktu
"Eee abi ben asansörde kaldım"
"Ne nerdesin sen?!"
"Okulun oradaki AVM'deyim"
"Tamam sen sakin ol hemen geliyorum" deyip telefonu kapattı
Bu kadar şanssız olmak zorundamıydım acaba...
"Otur istersen şuan çıkmamız mümkün değil gibi"
Hak vererek yere oturup kafamı dizlerime yasladım o ise gayet rahat gibiydi
"Birazdan ışıkları kapatmaları gerekebilir umarım karanlıktan korkmuyorsundur" dedi alayla
Karanlıktan korkmuyordum ama yabancı biriyle daracık bir asansörde kalmaktan korkabilirdim ve bence bu normaldi
"Karanlıktan korkmuyorum ama dar alanlardan hoşlanmam"
Birkaç dakika sonra ışıklar kapandığında bende gözlerimi kapatmıştım, kulaklığımı takıp sakin kalmaya devam ettim ta ki asansör bir anda aşağı doğru hareket edene kadar
"Ne oluyor?!" dedim hemen
"Asansörü yukarı çekecekler şimdi"
Işıklar kapalıydı ve asansör hareket ediyordu ve asıl sorun kendimi hiç iyi hissetmiyordum
Acilen nefes almam lazımdı ama asansör fazla havasızdı
O an beynim durmuş gibiydi tek bildiğim burdan hemen dışarı çıkmam gerekiyordu..
Nefes alamadığımı hissettiğimde telaşla ayağa kalktım
"Hey iyimisin" dedi ama ona cevap verebilecek hâlim yoktu
Nefes almaya çalışırken asansörün tutunma kısmından destek alarak ayakta kalmaya çalıştım ama faydasızdı
Yere düşmek üzereyken isminin Kaan Can olduğunu öğrendiğim çocuk beni tuttu ve gözlerim yavaşça kapandı...
