Dünyayı yaşanır hale getiren kadınlar... Sesleri, müzikleri, yazdıkları, çizdikleri, yaptıkları, giydikleri, diktikleri, ektikleri, sevdikleri, hisleri, ifadeleri, her şeyleri kendilerine özgü olan güzel insanlar...
Bir kadın olarak doğsa da bunu anlaması yıllarını alır. Geçip giden yıllarla kendisini tanır. Toplum izin vermedikçe inat eder kadın, izin verince kafasındaki toplumla savaşır. Eğer ki bir şekilde uzlaşırsa kendiyle, inanılmaz güzellikler yaratır.
Kimileri çocuklar yapar, kimileri harika işler, kimileri şarkılar, kimileri filmler. Sevgisi başkadır. Nefreti de, aşkı da, coşkusu da... Dünya düzeni nasıl kurulmuş olursa olsun bir yolunu bulur kadın. Hayatı doyumsuzca yaşamanın...
"Kadının adı yok" söyleminin Atıf Yılmaz'ın filminde kalmasını ve her şeyden öte insan olmak ister. Bir otobüste çaresizce hayata veda etmek istemez mesela, yolda geç saatte yürürken arkasına bakmak, tedirgin olmak istemez. İşte arkadaşının baskısıyla karşılaşmak, evde kocasının psikolojik şiddetine uğramak istemez hiçbir kadın. İstediği eşitlik ve özgürlüktür. Virginia Woolf'un da dediği gibi "kadının en büyük istediği kendine ait bir odadır." ve bir yazısında şöyle seslenmiştir: "Para kazanın, kendinize ait ayrı bir oda ve boş zaman yaratın ve yazın, erkekler ne der diye düşünmeden yazın!"
Kadın olmanın zorluğunu, yükünü, güzelliğini, özgünlüğünü annesinden öğrenmiş tüm kadınlar;
Dünya daha güzel bir yer sizinle, bizimle...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sayı'8
Разное...Sıvadık fanzinin, iki haftalık blog kırıntılarından sekizinci sayısı.
