Beni de koy o eski sandığa. Zamanım gelince çıkarılmak adına... Belki o an hiç gelmeyecek ama içim acımayacak. Çok sızladığı da yok aslında. Sadece sessizlik anlarında...
O gün gelecek.
Berbat öykülerim ve ben gidecek bir yer bulacağız. Rivayet mi bu, yoksa ümit mi? Hayır hiçbiri. İstek bu. Zaman zaman içimde yeşeren, yeşerdikçe büyüyen, göz ardı edilemeyen... Susmak eskisinden daha zor ve ağır. Hayat, bir su kaynağının yanında başlamış sürgün. Keşke hiç olmasaydın homo sapiens. Bütün devranı da peşine takıp yayılmasaydın. Bak, ne var elimizde? Kırık, yitik cam parçaları. Savurduk ve parçaladık dört bir yanı. Aklımızın boşluklarında kayıp mezar taşlarımız... Kalan son satırlarımızın üzerlerinde duruyorlar. Bir MFÖ parçası var dilimin ucunda. Yıllar geçtikçe haklı çıkıyor.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sayı'8
Aléatoire...Sıvadık fanzinin, iki haftalık blog kırıntılarından sekizinci sayısı.
