Lone Wolf

3.

– Wstawaj śpiąca królewno.

Miękkie futro zostało bezczelnie wyrwane spod mojego ciała. Ledwo otworzyłem oczy i zobaczyłem wrednie uśmiechającą się czarnowłosą omegę. Warknąłem powoli się podnosząc. O dziwo nic mnie nie bolało od spania na ziemi. Futra to jednak przydatna rzecz.
Mozolnie zacząłem się rozciągać kiedy dostałem czymś w łeb.

– Ubieraj się i wychodzimy. Głodna jestem, a twój kochaś gdzieś zniknął.

Mimowolnie wciągnąłem więcej powietrza do płuc i faktycznie nie wyczuwałem nigdzie zapachu imbiru, przez co mój wewnętrzny wilk wydawał się być smutny. Odszedł? Nie. Na pewno zaraz wróci po mnie i... O czym ja do cholery myślę. To tylko obcy Alfa. Nawet jeśli mnie zostawił to nie zamierzam za nim rozpaczać.

Przemieniłem się w ludzką postać i podniosłem ubrania z ziemi. Byłem w trakcie ubierania spodni gdy to bydle wlazło do jaskini. Warknąłem kucając żeby nie widział mojego ciała, a on od razu wycofał się i wyszedł.

– Przynajmniej szanuje twoją wolę. Nie jest najgorzej Irian.

– A spróbowałby nie. Skoro jesteś gładna to czemu nie poszłaś sobie czegoś znaleźć?

Spytałem zawiązując sznurek od spodni. Dziewczyna tylko spojrzała na mnie jak na idiotę i wskazała ręką w stronę wyjścia.

– Twój Alfa by mnie zagryzł jakbym cię tu zostawiła samego. Chciałam wyjść chwilę po nim ale zagonił mnie tu spowrotem.

– Dba o to żebyś była dobrą siostrą.

Zaśmiałem się, a ona zaczęła mordować mnie wzrokiem i ruszyła w stronę wyjścia. Słyszałem chwilę później jak upada.

– Kurwa!

Idiotka zaplątała się w te zwisające chwasty. Parsknąłem tylko przechodząc nad nią. Nie mogła jednak odpuścić i złapała mnie za kostkę co skończyło się moim upadkiem. Przekląłem pod nosem i spojrzałem na jej zadowoloną mine. Chciałem się odegrać jednak ktoś złapał mnie za kołnierz i postawił na nogi.

Spojrzałem na Alfe i zaniepokoiły mnie ślady zaschniętej krwi ja jego pysku jednak nie wydawał się być ranny. Pewnie resztki po zdobyczy.

– Umyj się.

Wyrwało mi się zanim zdążyłem przemyśleć, a wilk spojrzał na mnie zdziwiony.

– Nie patrz tak na mnie. Masz pół pyska we krwi.

Oblizał się jednak nic to nie dało więc podszedłem do niego i kawałkiem rękawa starłem brud z brązowego futra. Kawałek uparcie nie chciał zejść więc spróbowałem zetrzeć resztki krwi dłonią. Miękkie... Jego futro jest wyjątkowo miękkie w dotyku.

Moja ręka sama powędrowała w rejony szyi gdzie włos był o wiele dłuższy. Tutaj sierść była jeszcze przyjemniejsza w dotyku. Błogi pomruk wyrwał mnie z zamyślenia. Spojrzałem na pysk alfy, który wyrażał zadowolenie i od razu odsunąłem się o krok zaplatając ręce na wysokości klatki piersiowej.

– Czyli sam się z rana nażarłeś i nie masz nic dla nas? Zły pies.

Zadowolenie szybko zniknęło, a wilk warknął i podszedł w moją stronę by następnie pchnąć moje ciało w stronę lasu. Nie mam pojęcia o co mu chodzi ale niech już będzie, że tam pójdę.

Prowadził mnie tak może z dwadzieścia metrów aż wskazał łbem na ziemię.

Owoce... Na kawałku kory. W sumie mogło być gorzej. Przysiadłem na mchu i przysunąłem do siebie kawałek drewna.

– Iona! Chodź na śniadanie. Jak się nie pospieszysz to zjem wszystko sam!

Usłyszałem tylko za sobą szybkie kroki i zaraz po tym garść leśnych owoców została zabrana z prowizorycznego talerza. Zabrała największą poziomkę... No trudno. Przynajmniej wczorajszego królika mogłem zjeść sam.