Han Jisung'a
Ne demeliyim Jisung?İnsanlar birisini terk ettiğinde ne derler? Kelimeler zihnimi terk ediyor ama yapmam gerek biliyorum.Gerçekleri anlatmam gerek.Bu mektubu dürüst olma sözü verdiğimiz o gece için yazıyorum Jisung.Çünkü ben o sözü hiçbir zaman tutamadım.Ama tek isteğim senden,lütfen unut artık beni.Çünkü zehirler bu seni.O çocuklarla seni tanıştırmamın sebebi buydu.Ben gittiğimde zehrimi kalbinde yaşatma diye.Sadece düşünmeni istiyorumJisung.Bir uyuşturucu bağımlısının zehrini kalbinde taşımak ister miydin?Sevgilinin çıkış yolunu sende değil uyuşurucularda aradığını bilseydin ne yapardın?Sanma ki denemedim Jisung.Çok kez denedim ama ayaklarım beni o hastaneye götüremiyor.Zarar verdiklerinin farkındayım fakat alıkoyamıyorum kendimi.Sakın parçalama kendini.Dökme elmas gözyaşlarını benim için.Çünkü kötüler acı çekmek zorundadır.Kötüler hikayenin sonunda kaybetmeye mahkumdur yoksa ilahi adalet nasıl sağlanır?Emin ol ne kadar hayatı mahvettiğimi,ne kadar insanın geçmeyen kabuslarının sebebi olduğumu duysan o kapıyı sen çarpardın.Ve bu hakkı senden alan yine benim.Düşünüyorum Jisung sen hayatımda gördüğüm en masum insandın.Polislerden kaçarken yaraladığım koluma ayıcık desenli yarabandı yapıştıracak kadar masum.Ben ise tüm bu anıları mahfettim.Gülümseyerek hatıralayabileceğin tek bir anı dahi bırakmadım elinde.Ben senin bulutlarını tamamlayamadımJisung.Hiçbir zaman da tamamlayamayacağım ama lütfen o bulutları başkasına tamamlat.Bırak başkası yol göstersin sana,sen kaybolurken düşüncelerin arasında.Şuan tek yapabildiğim şey evimizin önünden geçerken dik durmaya çalışmak.Üzülmeye hakkım olmadığını biliyorum.Peki sarılmaya hakkım var mı yeniden sana?Son kez okşuyorum başını o kedinin.Yürümekten yorulan ayaklarıma aldırmadan biraz daha yürüyorum.Ezilirken verdiğim o sözlerin altında ellerimi cebime dahi sokmuyorum.Daha fazla yürüyorum bedenim titrerken o soğuğun ortasında.Nefesim daralıyor çünkü yolun sonuna geldim artık polis merkezinin tabelasını görünce anlıyorum bunu Jisung.Hayır,kaçmıyorum artık.İlk kez dürüst olmuşken kaçamam.O demir parmaklıkların arkasına saklanmadan önce bir ses duyuyorum kalbimde.Bu sen misin Jisung?Tükenmeyen hıçkırıklarının sesi midir şu an kalbimde yankılanan?Çok geçmeden aynı hıçkırığı kendi dudaklarımdan firar ederken de duyuyorun.Durduramadığım hıçkırık esir alıyor bedenimi.İlk önce seni sonra ise gerçeklik alıgımı yitiriyorum.Günahların bedelini ödemeye hazırım.Peki sen bu mektuba hazır mısın?
Minho'dan
capella'
ŞİMDİ OKUDUĞUN
blue jeans//minsung
Fanfiction'but when you walked out that door a piece of me died' -minific-