London Boy

SC 1

𝙎𝙋𝙀𝘾𝙄𝘼𝙇 𝘾𝙃𝘼𝙋𝙏𝙀𝙍
▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂

"Clesha!" Haki kept calling my name from the front door.

Matamlay akong tumayo at pinagbuksan sila ng pinto. Bumungad sakin ang pagmumukha nina Hakon, Francois at Lily. May dala-dala silang isang champagne at nakangiting nakatingin sakin.

"Our Clesha is too beautiful to be in tears." Lily said and hugged me. Pero wala e, kahit ako pa ang pinakamaganda sa mundo, nagagawa pa rin ipagpalit. Naramdaman kong pumapatak na naman ang mga luha mula sa aking mata.

"Okay, let's just go. For now, have fun and do not think about what happened." agad na sambit ni Haki nang makitang paiyak na naman ako.

"Yes, the two girlies are already waiting for us at the venue." aniya Francois.

Kinuha nila ang bag ko saka hinila ako palabas ng aking dorm. Sila na rin ang nagsarado ng pinto bago kami umalis sa dormitory at pumunta sa parking lot kung saan naka-park ang sasakyan ni Haki.

The ride was filled with their noise. I can feel that they are trying their best to liven the atmosphere so that my mood will be affected. What they are doing seems effective though as I'm temporarily forgetting that I'm hurt.

We arrived at the venue and we saw Prucie and Gys already waiting for us.

"Hello, Clesha!" they both shouted in unison.

I faint a smile. "Hi! Did you wait long?" they shook their heads.

"Are there many people inside?" Hakon asked.

"Not sure yet since we haven't gone inside but we saw plenty of people coming." Gys answered.

"We don't want to miss this wonderful night, right? Shall we?" pagyaya ni Francois at umakto pang knight na nagpapasok sa kaniyang mga prinsesa. Natawa na lang ako at napailing.

Pagpasok pa lang namin namangha ako ng makita ang maaliwalas na lugar pero puno ng mga tao na kasing-edad o mas matanda lang ng konti samin. The party was museum-themed.

Kaagad kaming inabutan ng martinis glass na may laman ng isang transparent liquor.

Napakunot ang aking kilay. "What's this?"

"The one and only, vodka." pagkasabing-pagkasabi ni Lily no'n ay diretso kong itong ininom.

"Clesha!" sigaw nilang lahat. Sinibukan nilang pigilan ako sa paag-inom pero tuloy-tuloy pa rin ako.

Nabigla ako ng maramdaman ang hapdi nito sa lalamunan kaya napaubo-ubo ako at napababa ng baso. Nag-aalala silang napatingin sakin habang natawa naman ako. "This is delicious but strong." puna ko.

Biglang may dumaan na naman na waiter kaya kumuha ako ng isa na namang baso ngunit ngayon dahan-dahan ko na ito ininom. Kahit isang gabi lang, isang gabing kimot ang sakit. Kahit ngayon lang, gusto kong maramdaman ang dating ako. Ang okay na ako.

"Clesha, relax." Prudence told me, worried.

Ngumiti lang ako.

Naglakad pa kami sa hallway na may mga nakasabit na magagandang paintings kaya napalabbas ako ng cellphone at nagsimulang kumuha ng litrato sa bawat painting na makikita ko.

"I love these paintings so much!"

Tuwang-tuwa ako sa pag-picture dahil ito ay may halong selfie and back camera pictures kaya nahiwalay na ako sa mga kaibigan ko. I feel like the vodka is already taking its effect on me. Kahit mabunggo ako ng mga tao ay hindi ko pa rin ito mainda at tuloy pa rin ako sa pagkuha ng litrato hanggang sa may bigla akong nabunggo at habang kumukuha ng litrato sa harap ko.

Hindi ko ito pinansin ngunit napatigil ako sa paglalakad at napatingin sa aking phone. Nagulat ako ng may mahagip itong pigura ng isang lalaki.

"Hala, sino 'to?! Ang gwapo, shutangina!" malakas kong sabi ngunit hindi naman ako kinabahan kong may maririnig dahil hindi naman nila maiintindihan pinagsasabi ko.

Medyo nanlalabo ang aking mata ngunit hindi ko pa rin maalis ang aking mata sa aking cellphone. Hindi ko kasi mapaniwalaan na may makikita akong ganito kagwapo. I mean, oo, maraming gwapong briton pero walang titibang sa kaniya.

I zoom in and out of the picture multiple times. "Ang gwapo talaga, grabe!"

until...

I heard someone chuckling in front of me.

I slowly raised my head away from my phone. Blurry eyes, I saw a glimpse of a tall guy so I tried my best to figure who he was. Unting-unting luminaw ang aking mata at mabilis na nanlaki ito ng mapagtanto kung sino siya.

"Hala, siya 'yong lalaki rito sa photo!" I reacted and even covered my mouth in shock.

He has a grin on his face. "Mas gwapo pala siya kapag mismong nasa harapan mo na." bulong ko sa aking sarili.

"Maraming salamat, Miss." aniya.

Muling nanlaki ang aking mata at natulala. Did I hear him right? Did he actually utter Tagalog words?

"Pilipino ka?" mabilis kong tanong.

"Half," sagot niya.

"Hala! Nakakaintindi ka nga ng Tagalog." Napatingin ako ng mapansin na nakatingin siya sa phone ko. "Ay, id-delete ko na 'yan. H-hindi ko sinasvcdya na mahasrkdgip ka sa camera." natataranta kong depensa.

Tumawa naman siya. "Can I know your name?"

Naturo ako sa aking sarili. "Me? My name? Why? I swear it's just a coincidence." giit ko.

Umiling siya. "No, hindi 'yon. I'm just curious."

Napatango-tango ako. "My name's Clesha. Kung gusto mo ng number ko, it's XXXXXXXXXXX."

Nabigla siya. "Uh, wait." Inilabas niya ang phone niya at sinave ang number na sinabi ko.

"Ano 'yong iyo?" natawa siya sakin.

"XXXXXXXXXXX, I'm Claude. It's nice to meet you, Clesha. I'm happy to know someone who's Filipino."

"I know, right?" I jested.

"Clesha!" Napalingon ako ng makita ang mga kaibigan ko na nag-aalalang lumalapit sakin.

"We're sorry for the inconvenience. Our friend is just drunk." Prudence told Claude.

I saw him shake his head. "It's totally okay."

Yumuko sila bago hinila na ako palayo. Para akong tanga na ngiting-ngiti habang nakaalalay sa aking paglalakad ang mga kaibigan ko.