Psycho series 2: He love's to play

CHAPTER 9

Her's pov

I asked him with a stare...

"What? " He asked innocently

Parang umurong ang dila ko ng makita ko ang pag guhit ng ngisi sa mga labi nya, he leaned closer to me so, I had no choice but to lean down to the headboard of the bed.

"S-señorito?" I ask with terror

What's wrong with him?!

He suddenly stopped moving closer, and pulled him self up, then chuckled.

I looked at him with full of confusion in my eyes.

What?! Anong klaseng behavior yon? Baliw naba talaga ang isang to?

I gathered all my strength and start saying a word but, I, ended up stuttering in front of him!

"I-- I uh... "

Kaya moyan! Sasabihin molang naman na babalik ka sa kwarto mo!

When, I was about to say something, he stares at me intently, like, he was sending me a warning to not say something against his will.

I gulped.

"Ano po... Babalik napo ako sa kwarto ko señorito" Sabi ko at nag mamadaling hinawi Ang kumot na naka patong sa bewang ko.

Mabilis nanag bago ang ekspresyon ng muka nito ng makita ang reaksyon ko, nanibago ako dahil tila nag didilim ang muka nito, sa hindi ko malamang dahilan, ay hindi ko tuloy maiwasang kabahkabahan.

Pababa nasana ako ng kama ng bigla nya akong hinila sa pulso at tinuunan nya iyon sa kama, ngunit nanatili akong naka tingala sa kanya, nakatuon sya sa mag kabila ko habawang naka tuon Ang Isa nyang kamay sa kamay ko kaya Ramdam ko ang bigat nya.

"why? you dont... want here?" Mabagal at mahinahon nyang Sabi ngunit may kung anong laman ang mga sinabi nya.

Dumaan ang hindi ko Mabasang emosyon sa mga mata nya, kung ano man ang ekspresyon nayon ay natatakot ako hindi ko nagugustuhan,

Hindi ako naka sagot, tanging titig lang din Ang naisagot ko sa kanya, Hindi ko kinaya kaya umiwas ako Ng tingin.

Napa iktad pako ng bigla itong ngumisi, at bigla akong binitawan, at tsaka dahan dahang lumayo sakin, tumayo ito ng tuwid at humalikipkip sa harapan ko.

He shrugged.

"Alright...just get out if you want, I dont mind" he said in a very calm tone but...I saw that there's a glimpse of darkness in his eyes.

He glares at me before walking towards the door, he open it like he was saying get out now, the door is open for you.

"But...Step your foot out of my bed, even an inch and this is going be your last day. " walang lingon lingon nyang sabi.

Kaya napa nganga ako, anong...?

Last day?

Napa lunok ako sa kung anong sinabi nya, ano? Last day? Sisisantihin nya ba ako dahil lang sa kagustuhan kong bumalik saaking silid?

"Just kidding..." He said while putting his hands on his pocket.

"You may go now." He said it platly so, mabilis akong bumangon at bumaba ng higaan, pag katapos kong Maka baba ay mabilis akong nag lakad papunta sa pintuan at akmang lalagpasan sya ng marinig kosyang bumulong.

It's a very thin whisper, parang ang mga salitang yon ay para lamang talaga sa kanyang sarili.

'Becareful...I might tie---' Pahina iyon ng Pahina hanggang sa maka lagpas ako sa kanya, hindi ko iyon gaanong marinig or maintaindihan manlang.