GÖLGELER

9. Bölüm

Tuana'dan

1 Hafta Sonra

"Şimdi bi daha görülemeyecek miyiz?" Elif'in dudaklarını titreterek sorduğu sorudan sonra göz yaşları maviş gözlerinden boşalırken Yağız onu kendine çekip sıkıca sarıldı.

"Güzelim yapma ama böyle."

"Off" Elif ayağa kalkıp odadan çıkarken Yağız da arkasından gitmişti. İç çekerek bir müddet kapıya bakarken düşünceler aklımı istila etmeye başlamıştı.

İskender beni kendi evine getirip olan biteni ailesine anlattıktan sonra Salih abi derhal velayetimi almıştı. Bunun için halamın imzasını taklit etmek zorunda kalmıştım. Daha sonra okuldan kaydını almış ve İzmir'de iyi bir okula yazdırmıştı. Tabii iskenderinkini de. Evet İskender ile baş edememişlerdi.

Bu bir hafta içerisinde hiç evden çıkmamıştı ve bugün Salih abi bizi İzmir'e bırakacaktı. Son kez elif ve yağızı çağırmıştır vedalaşmak için ama elifle vedalaşılmıyordu.

Cenk cephesinde ise benim Elif'lere gittiğimi düşünerek onlara hesap sormaya gitmişti. Fikret abiden sıkı bir azar işittikden sonra da bir daha uğramamış. Elif'in dediğine göre okul çıkışlarında gelip kapıda nöbet tutuyormuş. Bir kere Elif'i sıkıştırdığı da olmuş ama Allah'tan Yağız da oradaymış.

Tabi bu bir hafta kasvet ile geçmedi. Hemen hemen her akşam Elif ve Yağız ile toplanıp sohbet edip oyunlar oynadık. Tabii hepsi İskender sayesinde idi. Belki yeri değildi ama bir kere daha beni sevdiğini anlamıştım.

"Ben bir Elif'e bakayım." Diye mırıldandım. ayağa kalktığımda İskender başıyla beni onayladı. Bu sırada Yağız da sıkkın bir ifadeyle salona girmişti.

"Ne yapacağımı bilmiyorum."

"Ben bir konuşayım."

"Çok iyi olur, Tuana" onları orada öylece bırakıp Mutfakta ağlayan Elif'in yanına gittim.

"Elif!"

"Tuana ben seni çok özleyeceğim ama" onu kendime çekip sarıldım sıkı sıkı. "Babamlara yalvardım bende İzmir'e gideyim diye ama babam kesinlikle çok katı. Ancak üniversitede seni şehir dışına gönderirim diyor." Geri çekilip elinle gözyaşlarını dilerken konuştum;

"Elif baban haklı. Daha 16 yaşındayız. Doğal olarak buna cesaret edemiyor. Hem bak ne güzel üniversite de yan yana olacağız. Sen sıkı sıkı çalış derslerine ki biran önce yanıma gel."

"Ama 2 sene var!"

"Hayır 1.5 dan az. 2. Dönemin bitmesine 3 ay var Elif." Dedim alayla. O da gülerek elindeki peçete ile göz yaşlarını sildi.

"Aman ne az."

"Az tabi kızım." Gülüşü yüzünde solmak üzereyken onu kendime çekip tekrar sarıldım. "Ben de üzülüyorum sen böyle yapınca. Hem Salih abiler ile arada gelirsiniz yanımıza."

"Geliriz dimi?"

"Tabii ki."

"Of benim yine ağlamam geldi" sesi tekrar titrerken çeşmeleri açmıştı. Onunla birlikte bu sefer bende açmıştım.

"Kızlar." Mutfak kapısından bize seslenen İskender ile birbirimizden ayrılırken beni de ağlıyor olarak görünce kaşlarını çatarak yanımıza geldi."Elif sevgilimi de ağlattın yeter ama bu kadar"

"Öf sen de ne hanımcı oldun." Diye söylendi Elif alayla. İskender beni kendine çekip sarılırken bir nebze olsun sakinleştim

"İyi misin?"