TANRIÇA HERA||Avengers|Marvel

3|

Thor'dan

Babamın beni iki gün asgarta çağırmasıyla nedenini düşünüp duruyordum taht odasına girdiğimde loki ve annemide görünce konunun ciddi olduğunu anladım çünki lokinin burda olması kısıtlamıştı babamın karşısına geçip hafifçe eğilince lokinin alayla sırttığını fark ettim kendisine göre bu saygı komikti ne yapabilirdim o tanrıların tanrısı yüce odin'di oğlu olmam usulsüzce hareket edebileceğim anlamına gelmiyordu loki ve annemin yanına geçtiğimde heminald da gelmişti işler iyice garipleşiyordu çünkü dostum heminald'ın bakışları hiçte hayırlı değil 'di üçümüzün birden babama attığı bakışlarla babam konuşmaya başlayacakken heminald birden

"Eminmisiniz kralım görebiliyorum o çok sinirli"
Heminald kimden bahsediyordu kim çok sinirliydi ki artık dayanamayarak babama döndüm

"Sorun nedir baba, hepimizi burda toplamanın bi nedeni olmalı. Heminald kimden bahsediyor, kim çok sinirli?"

Babam gergince bize döndüğünde konuşmaya başladı

"Hatırlarmısınız bilmem o zamanlar daha küçük bir çocuktunuz.. bi kız kardeşiniz vardı.. Hera.. onu güçlerini zaptedemediği için başka bi zamana göndermek zorunda kalmıştım ama şuan bazı nedenlerden dolayı onu geri getirme kararı aldım."

Babamın bunu söylemesiyle lokinin bakışları sertleşmişti hera.. küçük kız kardeşim onu nasıl unutabilirdim zihnimde sadece birkaç anı olmasına rağmen onun ateş kızılı saçları hala hafızamdaydı lokinin sinirle soğuduğunu fark ettiğimde babama doğru yürüyerek sert le konuştu

"Ha ha güçlerini zaptedememek miş!  SIRF ONDAKİ GÜÇKER SENDE YOK DİYE. HAYATINDA KENDİNDEN GÜÇLÜ BİRİNİ KABUL EDEMEDİN ÇÜNKÜ SEN YÜCE ODİNSİN EN GÜÇLÜ SEN OLMALISIN EGON ZEDELENMEMELİ, KENDİNDEN KÜÇÜKCÜK Bİ KIZIN GÜÇLERİ Nİ KISKANDIN"
Loki bütün sarayı inletecek bi şekilde bağırınca hızlıca onu tutup durdurmaya çalıştım ama beni hızlıca itti hera'nın gidişini en zor kabullenen kişi oydu çünkü ikisi acayip iyi anlaşırdı bazen onların ilişkisini kıskandığım zamanlar bile oludu o zamanlar küçük, masum ve saftık şimdi ise kirlenmiştik.. hepimiz babam loki'ye cevapsız bıraktı çünk ü o da bunların doğru olduğunu biliyordu anneme döndüğümde elini kalbine götürmüş gözlerindeki  yaşları tutmaya çalışıyordu haklıydı hera onun kızıydı o bir anneydi ve kızından bunca yıl ayrı kalmıştı belki artık ayrı

kalmak zorunda kalmazdı çünkü hera gelicekti ne kadar sinirli olsada biz onun ailesiydik loki hızlıca taht odasından çıktığında onun peşinden gitti sarayın balkonunda trabzana yaslanmış durgunca duruyordu yanına yaklaştım ve bende manzarayı izlemeye başladım durgundu içinde düşüncelere daldığını fark ettim onlar herşeyi beraber yaparlardı her ne kadar hiç anlaşamayıp sürekli kavga da etseler asla birbirleri olmadan birşey yapamazlardı yavaşça konuşmaya başladım

"Orda söylediklerinde haklıydın küçük kız kardeşimiz'i bizden uzaklaştırdı hera bunu haketmemişti." Sadece gülümsedi şuan ikimizin anlaştığı nadir anlardan biriydi aklıma herayı en son görüşüm geldi.