තමා ඉදිරියේ සිටින පුංචී සුරංගනාවිය බදු යුවතිය දෙස බලා සිටී ඝාෂා නොදැනුවත්ම ඇයව ස්පර්ශ කිරීමට එසවු තම අත පහල දමමින් මහත් ආයාසයකින් තම හැගීම් පාලනය කරගත්තේය.. සිදුවන කිසිවක් තේරුම් ගැනීමට නොහැකි වුවද අහම්බෙන් හෝ රූවී මුණගෑසීම පිලිබද ඝාෂා යටිසිතින් සතුටු විය.. ඇය කෙතරම් තම යටි සිතට තරවටු කලද.. කෙදිනකවත් දැක නොතිබුන මේ පුංචී සුරන්ගනාවියට ඇය ආදර කරන බව රූවී දුටු පසු ඝාෂාට අකමැත්තෙන් වුවද පිලිගැනීමට සිදුවිය..
"අක්කී... අනේ මට හරි සතුටුයි.. ඔයාව දකින්න මම හරිම ආසාවෙන් හිටියේ.."
"රූවී... ඔයා ... ඔයා හරි ලස්සනයි අනේ.. ඒත්... ඔයා මෙහේ.. ඒ කියන්නේ ඔයා මුල ඉදන්ම දැනන් හිටියා අද මම එනවා කියලා.. "
" හ්ම්.. ඔවු ඔයා බබාගේ ස්කූල් එක ගැන කියපු දවසෙම මම දැනගත්තා.. මට ඕන වුනේ ඔයාව පුදුම කරන්න.. "
"පුදුම වුනා කියන්නේ,, මට තාම හිතාගන්න බෑ.. "
"මටත්.. මම හරිම ආසාවෙන් හිටියේ ඔයාව දකින්න.. ඔන්න ඉතින් දැන් අපට පුලුවන් නිතරම මුණගැහෙන්න.. ඔයාගේ චූටී බට්ටා ඉන්නේ මගේ ක්ලාස් එකේනේ"
එය ඝාෂාට අලුත් පුවතක් විය. මෙතෙක් කල් ඇය පන්ති භාර ගුරුතුමිය ලෙස දැන සිටියේ වෙනත් අයෙකි.. ඇතැම් විට රූවී සහයක ගුරුවරියක් විය හැකි බව ඇය සිතුවාය...
"එහෙමද.. අනේ.. මට හිතාගන්න බෑ..ඒක අහම්බයක් ද..මොකක්ද කියලා.."
"මම හිතන්නේ ඒ අපි පතාගෙන ආව හැටි.."
"හ්ම්... ඔවු වෙන්න පුලුවන්.."
ජීවිතයේ අහඹු සිදුවීම් රාශියක් අතර රූවීගේ හමුවීම ඝාෂාට පුදුම සහගත දෙයක් විය.. ඇය ආයාසයෙන් මැඩගෙන සිටින හැගීම් තෙරපෙමන් එලියට ඒමට උත්සහ කරත් ඝාෂා ඇයටම තරවටු කරමින් උත්සාහ ගත්තේ ඇයට තම හැගීම් පිලිගැනීමට අවශ්‍ය නොවු නිසායි..
මෙතරම් දිනක් දුරකථනයෙන් පමණක් තමාට සමීප වු රූවී අද දින සැබෑවටම මුණගැසීම ඇයගේ හදවතේ පාලනය අහිමි කලේය. මේ වන විට ඝාෂා රූවී පිලිබද හැගීමක් ඇති බව අවිවාදයෙන්ම ඇයට පිලිගැනීමට සිදුව තිබේ.. සුලු වෙලාවක් රූවී සමග සංවාදයේ යෙදුන ඝාෂා අත්‍යවශ්‍ය වැඩක් ඇති බව පවසමින් රූවීව මග හැර පුතු කැටුව යලි නිවසට ගියේ අද සිට ඉදිරියට ඇයට ගැටලු රාශියකට මුහුණ දීමට සිදුවන බව සිහිපත් කරමිනි.
