සියල්ලෝගෙම හිනා හඬ මැද පැමිණි පුද්ගලයා දෙස යීබෝ බලා සිටියේ තුශ්නිම්භූත වී ගෙනය...මැණික ...උ!ඹ ...උ|ඹ........
යී බෝට තම දෑස අදහාගත නොහැකිය...මේ...මේ.... තමාගේ ප්රාණසම ප්රේමය නොවේද... මෙය කෙසේ සිදුවිය හැකිද....ශාන් .. ඔහු...
මැණික .. හහ්.හහ්.හා..කවුද උඹේ මැණික .යීබෝ ... උ!ඹ නම් මහා මෝඩයෙක් ඉන්ස්පෙක්ටර් මහත්තයා...උ|ඹ ලේසීයෙන්ම රැවටුනා...ලේසීයෙන්ම මට රැව්ටුනා....මේ ශෝන්ට උ/ඹ රැවටුනා...කොහොමද මගේ ඇක්ටින්.....
නෑ..මේක නම් කෙසේවත් විය නොහැක්කක්...ශාන් උඹට බෑ මට මෙහම කරන්න....උ/ඹ මට ආදරේ කළේ ඇත්තටම ...කොහොමද ඒක රඟපෑමක් වෙන්නේ...මට ඒ ආදරේ දැනුන කොට....නෑ මැණික නෑ..මේ ඉන්නේ උ!ඹ නෙමේ.මගේ ශාන් නෙමේ...
මොකෝ ඉන්ස්පෙක්ටර් මහත්තයා...කියන්න මුකුත් නැද්ද ... කියනවා තියා හිතා ගන්නවත් බෑ නේද...තමුන් මොනාද හිතුවේ... මගේ තාත්තාගේ හැමදේම විනාශ කරන්න නේද උඹට ඕන වුනේ... දැන් මොකද වුනේ උඹම නේද විනාශ වෙලා ගියේ... උඹේ ක්රමයටම මං උඹව අල්ලගත්තා...උඹට හිටියේ අපේ කෙනෙක් වගේ නේ.... ඉතින් මාත් උඹට කළේ ඒක තමා.... උඹ කොච්චර මෝඩද යීබෝ....ආදරේ කියන පුංචි එක වචනයක් ඉස්සරහා මෙච්චර රැවටෙන්න...
තම ගන් එක යීබෝගේ මුහුණ දිගේ එහෙමෙහෙ ගෙනයමින් ශෝන් පැවසුවේ සම්ච්චලයටය.. ඒ වචන යීබෝගේ හදවත කැබලි දහසකට කඩා බිඳ දැමීමට සමත් වෙද්දි ගතේ වේදනාව පරදා හිතේ වේදානව වැඩි වෙද්දී ඒ දෑස කඳුලින් තෙත් වී ගියේ සැණකින්....
පැතූ හැමදෙයක්ම ඇස් ඉස්සරහා සුණු විසුණු වෙලා යනකොට තමා රැවටී ඇති බව දැනුන යීබෝට දැනුනේ විශාල ආත්ම අනුකම්පාවක්....