Uzun bir süreden sonraa herkese hello💗 Bu bölümde minik berfuyla küçük Poyrazın geçmişteki tanışma hikayelerini anlatacağım. Hepinize iyi OKUMALARRR 🌺🌸🌼💮
~Yazarın anlatımıyla~ Minik Berfu ailesi tarafından terk edilmiş,yolunu bilmeyen bir yolcu,hiç tanımadığı bir ortamda bulunan bir yabancı gibi kaldırımın kenarında Oturmuş annesini bekliyor.....
Bu soğuk kış ayında titremesini durdurmak için üzerindeki küçük ceketine sıkı sıkı sarılıp, gözünü yoldan ayırımıyor....
Tam o esnada gözü ondan birkaç yaş büyük, uzun boylu, yapılı çocuğa takıldı. Çocukta onun gibi kaldırımda oturuyor Ama sanki yıllardır sokakta yaşıyor gibi hiç yabancılık çekmiyormuş. Berfu çocuğun yardımının dokunacağını düşünerek yanına gitmiş ve çekingen bir ses tonuyla konuşmuş "Şey annemin bir işi çıktı bana geri geleceğini söyledi ama hâlâ gelmedi beni onun yanına götürür müsün lütfen ?" Çocuk önce Berfuya alaycı bir bakış attı sonra kalın ve gür sesiyle kesin bir şekilde "HAYIR" dedi. "Ama niye! NİYE!! beni annemin yanına götürmüyorsun?" "Çünkü annenin işi çıkmadı boşuna onu bekleme geri gelmeyecek seni terk etti. Artık tek başınasın bu karanlık sokaklarda yalnızsın" diye dürüst Bir şekilde açıklama yaptı. "Hayır!!! Annem geri gelecek sen yalancısın sana inanmıyorum. O bana çok değer veriyor asla beni terk etmez!" "Asla asla deme küçük kız yoksa canın yanar..." "Peki ya şimdi ne yapacağım annem benden sıkıldığını söylemişti hep benim yüzümden babamla kavga ediyorlardı beni sevmediğini söyledi ama o benim annem sever o beni dimi? bırakmaz,terk etmez biricik kızını......" "Üzgünüm küçük kız ama terk etti annen seni..."
Berfu olacakları az çok tahmin ediyordu Ama hiç kabullenemiyordu beyni ile kalbi adeta bir savaş içindeydi ama artık mantığı galip gelmişti annesi onu terk etti ve artık o bunu kabullendi... "Adın ne senin büyük çocuk" "Poyraz.Poyraz Akay. Peki ya seni adın ne küçük kız" "Berfu" Poyraz fısıldayarak konuştu. "Kar tanesi..." Berfu ona anlamsız bir şekilde baktı Poyraz bunu fark ederek konuştu. "İsminin anlamı kar tanesi..." Aradan dört dakika geçti o dört dakika ikisinede dört saat gibi geldi Berfu geleceğini Poyraz ise geçmişini düşündü.... Sükuneti bozan kişi Berfu oldu. "Üşüyorum hem kalbim hemde bedenim üşüyor dayanamıyor..." Berfunu sitem dolu sözleri Poyrazın ona geçmişini anımsattı... " Soğuğa alışmalısın küçük kız bizi daha çok karlı günler bekliyor..." "Ama ben alışmak istemiyorum bu lanetten kurtulmak istiyorum" Diyip kısık sesle ağlamaya başladı...
Poyraz aklına gelen fikirle elini pantolonunu cebine attı içinden küçük bir kağıt parçası çıkarıp minik Berfuya verdi . Berfu boşta kalan eliyle gözyaşlarını sildi ve kağıdı inceledi kağıtta bir adres ve bir telefon numarası yazıyordu. "Bu bir sığınma evinin adresi ve oradaki müdüre hanımın numarası. Adresi yoldan geçenlere sorabilirsin. Veya birinden telefon konuşması yapmak için ricada bulunup bu numarayı arayabilirsin. Biri sana yardımcı olmak isterse veya soru sorarsa oradan sessizce uzaklaş. Daha fazla burada bekleme oraya git yoksa pişman olursun" Diyip uyarıda bulundu. Minik Berfu Poyrazın bahsettiği yere gitmesi ve yapması gerekenleri anladı. Ama aklına takılan bir soru vardı . "Pekii ya senin evin nerede??" "Burada" "Ama burası sokak" "Hayır, burası benim evim,senin sokağın" "Anlamadım" "Anlamanı istemem küçük kız" "Tamam o zaman herşey için teşekkür ederim ama beni hiç ziyaret etmiyecek misin??" "Ediceğim tabikide" "Ama beni nasıl bulacaksın" "İstersem herşey olur" Berfu aldığı cevap ile geniş bir şekilde gülümsedi ve kendini güvende hissetti Çünkü artık onu koruyan ve önemseyen biri vardı... "Beni bul büyük çocuk" "Seni bulacağım kar tanesi...."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Minik berfunun küçüklüğü ✨💫
Poyrazın Berfuya taktığı lakap, Berfunun tatlılığı çok güzel ☘️ Umarım bu bölümü beğendiniz diğer bölümde görüşmek üzere sevgiyle kalın 💗💕💘💞💓
