အဆက်..................
''ခတ်ထန်....နင်အခုဘာစားမလဲ...အိမ်ကဘာစားလာလဲ...''
''ဟမ်..ဘာမှတော့မစားရသေးဘူး...တစ်ခုခုစားကြမယ်လေကွာ...''
''အေး...စားကြမယ်..''
ထိုစဥ် မုန်ဟင်းခါးဆိုင်တွေ့၍ မုန်ဟင်းခါးစားဖို့ဆိုင်ထဲအဝင်မှာ......
''အား.........'' ''ယဝေ မင်းဘာဖြစ်တာလဲ''
''ငါခလုပ်တိုက်မိတာပါ...နာလိုက်တာဟာ..
အရမ်းပဲ...'' ''ဟာ...ဟျောင်..မင်းခြေ
ထောက်မှာသွေးတွေနဲ့....''.
''အေး...ရတယ်..'' ဟုပြောကာ..ယဝေတစ်ယောက်...လက်သီးကိုစုပ် ပါစမ်းနားတေ့ပြီး
ဂါတာ ရွတ်သလို တစ်ခုခုရွတ်လိုက်သည်...။
ထိုအချိန်တွင်..ခြေထောက်မှသွေးများ..သူ့အလိုလိုတိတ်သွားသည်.....။..
''ဟျောင်...မင်းသွေးတွေမရှိတော့ဘူး...မင်းအနာလဲမရှိတော့ဘူးကွ....မိုက်နေရော..မင်းဘယ်လိုလုပ်လိုင်တာလဲဟ''...
''ဒီလိုပါပဲ... ဟီး..ဟီး''
ခတ်ထန်ကျော် မှာယဝေကိုမသင်္ကါ ဖြစ်မိလေသည်...။သို့သော်သူယဝေကိုမမေးဘဲ
ဒီအတိုင်ဘဲနေလိုက်တယ်.....။
''ခတ်ထန်...ငါပြန်တော့မယ်ဟာ...အိမ်ရောက်ရင်လုပ်စရာလေးတွေရှိသေးလို့....''
''မင်းကလဲချက်ချင်းကြီး....အေးပါ..မင်းပြန်ချင်လဲပြန်ပါ..အိမ်ရောက်ရင်ငါ့ကိုဖုန်းဆက်အုံး....'' ''အေးပါဟ...ငါသွားပြီ''
ယဝေတစ်ယောက်အိမ်ပြန်ရင်းနဲ့လမ်းမှာဦးလေးကြီးတစ်ယောက်ကိုတွေလေသည်။အဲ့
ဦးလေးကြီးသည် အဝတ်စားမှစုပ်ပြတ်နေပြီး
အရုပ်တစ်ရုပ်ကိုလဲကိုင်ထားသည်..ထိုစဥ်
ယဝေနဲ့တွေ့သော်......
''သားလေး...ဦးကိုတစ်ခုလောက်ကူညီဘာလား'' ''ဗျာ...ဟုကဲ့ကူညီပေးပါ့မယ်..''
''ဦးကိုပိုက်ဆံ ၂၀၀၀လောက်ပေးပါလား..
ဦးပြန်စရာလမ်းစရိတ်မရှိလို့ပါကွယ်...''
''အော်..ဟုတ်ကဲ့..ရပါတယ်..ကျွန်တော်ကူညီပါ့မယ်...''
ယဝေတစ်ယောက်သူလွယ်အိပ်ထဲမှပိုက်ဆံ ၂၀၀၀ကိုထုပ်ကာ ဦးလေးကြီးကိုပေးလိုက်သည်....။
''ကျေးဇူးပါ..သားလေးရယ်....သားလေးကစိတ်ထားမွန်မြတ်လိုက်တာကွယ်....ရော့..ဦးလေးအရုပ်ယူလိုက်သားလေး......''
''ဟာ...ဦးလေးကလဲသားကစေတနာနဲ့ကူညီတာပါ..လက်ဆောင်ပေးစရာမလိုပါဘူးဗျ..''
''ရော့ပါ...သားလေးဒီအရုပ်က ရိုးရိုးအရုပ်မဟုဘူး....ဝီယာနက်သမီးအရုပ်လို့ခေါ်တယ်...
သတိတစ်ခုထားရမှာကသူကိုသွေးလုံးဝမထိစေနဲ့....အိမ်ရဲ့အိမ်ရှေ့ခန်းမှာထားပြီးသားလိုချင်တာဆုတောင်...အကုန်ပြည့်တယ်...''
''ဟုတ်ကဲ့....ဗျ''
"ဦးတစ်ခုလောက်မေးလို့ရမလား...''
''ဟုကဲ့မေးပါဗျ....''
''သားက..စုန်းမျိုးနွယ်ဝင်မဟုတ်လား...''
ထိုအချိန်တွင်ယဝေမျက်နာမှာအံအောမှင်သက်ကာဦးလေးကြီးအားစိုက်ကြည့်နေသည်။
''သား....ဦးလေးပြောတာဖြေအုံးလေ...''
''ဟု..ဟု..ဟုတ်ပါတယ်ဗျ...ကျွန်တော်ကဝမ်းတွင်းစုန်းမျိုးနွယ်ဝင်ပါ...နေပါအုံး..ဦးက
ကျွန်တော်ကိုစုန်မျိုးမနွယ်မှန်ဘယ်လိုသိလဲ...''
''ဟဟဟဟ... သိတာပေါ့သားရဲ့...ဦးလေးက...အထက်လမ်းဆရာလေ..သိတာပေါ့ကွ..
အေးပါ..ထားလိုက်ပါတော့...ရော့...အရုပ်ယူ
မင်းကစုန်းမျိုးနွယ်ဝင်ဆို့တော့အသက်သွင်း
တာတို့ဘာတို့ကျွမ်းမှာပေါ့...ဒီအရုပ်ကိုတော့အသက်မသွင်းနဲ့နော်...အမှားကြီးမှားသွားမယ်..'' ''ဟုကဲ့ပါ....ဗျ''
'အေး..အဲ့ဒါဆို..ဦးလေးသွားမယ်...''ဟုကဲ့''
ဒီလိုနဲ့ယဝေအရုပ်ကိုကြည့်ပြီးရပ်နေချိန်..မေးစရာတစ်ခုပေါ်လာလို့နောက်လှည့်ပြီးဦးလေးကြီးကိုမေးမယ်လုပ်လိုက်ရာ...ဦးလေးကြီးကပျောက်ချင်းမလှပျောက်သွားသည်....။...
ယဝေအိမ်သို့ရောက်သော်..............
''သား...ယဝေ လက်ထဲမှာလဲအရုပ်ကြီးနဲ့ဘယ်သူဟာလဲ....''
ယဝေတစ်ယောက်ဖြစ်ကြောင်းအကုန်ပြောပြလိုက်သည်.....။
''သား..အမေ့တို့မျိုးရိုးအကြောင်းလူတိုင်းကိုမပြောရဘူးလို့အမေမှာထားတယ်မလား''
''ဟု...ဒါပေမယ့်..သူကအကုန်သိနေတာလေ..'
''သိနေလဲငြင်းလိုက်ပေါ့...ဘာကြောင့်ပြောလိုက်ရတာလဲ..ထာလိုက်တော့နောက်တစ်ခါဒီလိုမဖြစ်စေနဲ့...... ကြားလား'' ''ဟုကဲ့မေမေ''
အပိုင်း(5) မျှော်........................
