Bedenindeki ışık zincirlerime yansırken yüzümü sadece karanlığa dönüyorum ve bu adil mi?
Sarılar.. Sarılar sadece ileriye bakar, daha fazlası yok.
Ve ben o karartıda sadece onunla kalırım, bu bir kısır döngü.
Ama bazen içimdeki ışık - içimde bir ışık var?- gözlerime yansır, bana.. bana anlamadığım duygular, anlamadığım hisler bahşeder. Bu umut mu?
İstemek ve alamamak. İstemek ve sadece bakmak. Benim kaderim, yoksa senin bana yaptığın bir oyun mu?
Umut her zaman yanımda ve bana seni vadediyor. İnanabiliyor musun? seni vad ediyor. Buna alışmaya çalışıyorum ama bu daha çekilmez hale geliyor.
Şimdi sadece umuda güveneceğim, bu doğrumu bilmiyorum ama ona güveneceğim ve seni bekleyeceğim.
Hayatımda bir şeyi hiç bu kadar çok istememiştim ama sen buna sebep oldun. Bu senin suçun, sonuçlarına da katlanmalısın.
Dediğim gibi, bekleyeceğim. Belki de sabır sarar yaralarımı, belki de unutturur seni. Bu daha iyi olur ya da daha acı verici.
Ama ne olursa olsun unutsam bile seni, o unutmaz.
Peki sen? Sen unutur musun beni? bu çabalarım boşa mı gider? Sorun değil ben beklerim, ben unutmam, önemli olan da bu ya.
---------------------------------
Gecenin dördünde aklıma girip beni uykusuz ettiğiniz için teşekkür ederim.
Sakuraamastay ilham verdin bana ln çok gaza geldim yazcam
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Piece Of Art - Xiaother
Fanfiction"Hayatımda bir şeyi hiç bu kadar çok istememiştim." * * * Aether'in, kardeşi Lumine'i bulup Teyvat'tan gitmesi üzerine Xiao kendini yoğun bir hiçlikte bulur. Söylemek isteyip d...