Εν Λευκώ.

Ο φόβος της απώλειας.

«Ο χρόνος είναι πολύ αργός γι' αυτούς που περιμένουν, πολύ γρήγορος γι' αυτούς που φοβούνται, πολύ μακρύς γι' αυτούς που πονούν, πολύ σύντομος γι' αυτούς που διασκεδάζουν, αλλά για τους ερωτευμένους, ο χρόνος είναι αιώνιος.»

                                        Henry Van Dyke

Είχα ρωτήσει κάποτε μερικούς φίλους, αν μπορούσαν να αλλάξουν το παρελθόν θα το έκαναν;

Οι περισσότερες απαντήσεις που πήρα ήταν ναι. Δεν μου έκανε εντύπωση. Ίσως και εγώ υπό διαφορετικές συνθήκες το ίδιο να απαντούσα.

Αν το έκανα όμως, τώρα δεν θα ήμουν εδώ.

Δεν θα κέρδιζα όλα αυτά.

Δεν θα έχανα όμως και άλλα τόσα.

Νοέμβρης

Αλίκη

Το τηλέφωνο του σπιτιού ακούγεται από το μέσα σαλόνι. Κοιτάζω προτού σηκωθώ από το κρεβάτι την ώρα από το κινητό μου. Οκτώ το πρωί.

Τινάζω την κουβέρτα μακριά μου καθώς σηκώνομαι από το κρεβάτι. Πρέπει να το απαντήσω πριν κλείσει και πριν τους ξυπνήσει όλους άδικα με την τόση φασαρία που κάνει.

Το βρίσκω κάπου πεταμένο πάνω στον καναπέ. Στην οθόνη γράφει το τηλέφωνο του σπιτιού της γιαγιάς μου.
Καταλάθος θα πήρε λογικά.

Καθώς πατάω το κουμπί της για να απαντήσω άκου την πόρτα από την κρεβατοκάμαρα των γονιών μου να ανοίγει.

"Έλα για γιαγιά, καταλάθος πήρες;" ρωτάω νυσταγμενη γεμάτη απορία, κοιτώντας αφηρημένα έξω από το παράθυρο. Χάλια είναι ο καιρός σήμερα.
Θα βρέξει λογικά.

"Αλίκη δώσε μου την μαμά σου σε παρακαλώ" την ακούω να μου λέει με σοβαρά ύφος από την άλλη γραμμή.

Χωρίς να χάσω χρόνο το δίνω αμέσως στην μητέρα μου η οποία στεκόταν στην πόρτα κοιτώντας με με περιέργεια.

Η γιαγιά μου δεν ακούστηκε καθόλου καλά.

Εξαφανίστηκε από το σαλόνι σε δευτερόλεπτα με το τηλέφωνο να είναι πλέον νεκρό μα ακόμα στα χέρια της, πηγαίνοντας στο υπνοδωμάτιο της.

Την ακολούθησα χωρίς να ρωτήσω τι ακριβώς έγινε. Τι ακριβώς της είπε η γιαγιά μου και της μετέφερε αυτή την αναστάτωση. Από το ελάχιστο φως που έμπαινε από τα μισάνοιχτα παντζούρια μπόρεσα να την δω να πλησιάζει όλο και πιο διστακτικά την μεριά που κοιμόταν ο πατέρας μου. Λίγο πριν τον ξυπνήσει το κεφάλι της γυρίζει απότομα προς την μεριά μου.