Daha küçücüğüm.Son derece sakin,sinek uçsa sesi duyulacak kadar sessiz bir odadaydım
Her akşam annem babam abim ve kardeşim otururduk sobanın başına.Kestane pişirirdik sobanın üstünde.Çok da güzel olurdu. Çok severdim ailemle geçen akşamları.
İnsana mutluluk katıyordu.Yine böyle bir akşamda oturuyorduk ki babam kardeşimle bana:
"Hadi odanıza yatma vakti geldi "dedi
Kardeşim ömürle gittik Odamıza. Ömür "Ablacığım bana masal anlatılmıştır ? deyince Kıyamadım
Tabi ki anlatırım dedim.Masal anlatırken uyuya kaldı Ömür.Bende uyuyacaktım çünkü artık çok geç olmuştu Yatmadan su içeyim dedim kendi kendime.Annemler odada hale oturuyorlardı.Mutfağa doğru giderken onlara kulak misafiri oldum ve benim hakkımda konuşuyorlardı Bi süre dinledim onları. Duyduklarım doğrumuydu bilmiyordum. Neye uğradığımı şaşırdım.Ellerim bi anda buz gibi oldu ve ben hemen odama çekildim. Evet.Ben ailemin kızı değilmişim. Beni,ben daha küçükken evlatlık almışlar parayla. Yatağıma yattım. Tavana bakıyordum,bu duyduklarımı düşünerek. Acaba doğrumuydu bunlar,Doğru olmasa neden böyle bişey konuşsunlar. Uyuyakalmıştım sonra. Sabah annem olup olmadığını daha doğru düzgün bilmediğim kadın kızlar hadi kalkın okula geç kaldınız dedi. Kalktık sonra Ömürle birlikte. Ömür:
Deniz abla bugün okuldan gelince uçurtma uçuralımmı? diye sordu. Bende Ablacığım, bi elimizi yüzümüzü yıkayalım. Kahvaltımızi yapalım.okula gidip gelelim düşünürüz acele etme dedim.
