Nagisig ako nang maaga, sabi nang phone ko, 4:30 am na.
Pinipilit ko pading matulog kasi puyat ako, kaso kahit anong gawin ko hindi padin ako makatulog.
Napaupo ako, kasi naiinitan ako, hindi ko alam kung bakit. Parang gusto ko tuloy bumaba at pumunta sa garden,
Tumayo ako at kinuha ko ang jacket ko, at nag kapakapa na ako pababa, wala pang taong gising dito sa baba.
Pumunta muna ako sa kusina para uminom nang tubig,
Kinapa ko kung saan nakalagay yung ref. At nang makapa ko binuksan ko at kinapa ko naman kung saan nakalagay yung pitsel.
Nakuha ko na yung pitsel at kukuha nalang ako nang baso, pagkakuha ko nang baso, dahandahan kong isinalin yung tubig sa baso.
Habang umiinom ako,
'Dag......dag.......dag.......dag......'
Ano yun?? Nangilabot ako, dahil nakarinig ako nang dahang dahang lakad, at hindi lang malayo sa akin.
Naramdaman ko din, kasi nakapaa lang ako.
Hindi ako nagkakamali, may lakad talaga akong narinig.
Bakanaman may tao na.?
"May tao ba jan?" Tanong ko.
.............................................
Pero walang sumagot.
Pagkatapos kong uminom kaagad akong umakyat papunta sa room ko.
Nahiga kaagad ako sa kama at nagtaklob ako nang kumot.
Habang hinihingal ako, at iniisip yung narinig ko kanina.
Bigla kong naalala na death aniversary ni mama, 10 years narin pala syang wala.
Nang magising ako sa pagkakatulog ko sa hospital, wala ako makita pero alam ko namang nakadilat ako. Hindi ko matanggap. Nag wala ako sa hospital. Hanggang sa pigilan ako nang mga nurse.
Tinawag nila ako sa pangalan kong Kiey.
Nag taka ako kung sino ako. Wala akong makilala, at pag pinipilit kong alalahanin ang lahat sumasakit ang ulo ko. Dumating ang daddy ko, niyakap nya ako. Nung araw na yun hindi o sya kilala. Natatakot ako sa kanya nun.
Nang masabi nya lahat nang nangyari gusto oong umiyak, kaso hindi ko magawa.
Natanong ko sa kanya kung nasaan ang mommy ko. Hindi nya ako nasagot kaagad,
Ang naalala kong nasabi nya sa akin noon.
"Wala na ang mommy mo, patay na sya 9 years ago"
Hindi ko maintindihan ang nararamdaman ko noon sa hospital, nalulungkot na nagagalit na naiiyak na gustong nalang walang maramdaman. Kaso kahit isa sa mga yun hindi ko malaman kung nagawa ko.
Nakalimutan ko ang itsura nang daddy ko at mommy ko, hindi ko pa sila makuhang makita dahil sa nabulag ako.
Isang taon na akong nangungulila sa nanay, para kasi akong pinanganak ulit at hindi manlang nakuhang makita ang mommy.
Ang hindi ko lang alam kung bakit sa akin to nangyari.
Pagpinipilit kong alalahanin ang lahat sumasakit nang todo yung ulo ko.
At nahihimatay ako. Yung ang epekto kapag pinipilit kong alalahanin ang lahat.
Nakatulog ulit ako.
Nang magising ulit ako nasa loob na pala nang kwarto ko si manang Flor.
Nag handa ako nang sarile ko, anb pinasuot sa akin ni Manang itim,
BINABASA MO ANG
Dead or Alive
Teen Fictionmahirap ang ganitong kalagayan lalo na kung hindi mo kinagisnan, ang matali sa loob ng isang matinding kulungan, kulungang walang katapusan na kadiliman. kung ano kaman, nagsasalita ka at pinapagaan mo ang aking kalooban, kung sino kaman at kung ano...
