Bakışlarımı dikiyorum karşımdaki Afrodite, düşüncelerim zehirlenirken haykırmaya başlıyorum.
"Daha güzel olmalıyım, daha akıllı olmalıyım."
Bu zehir tehlikeli gelmeye başlıyor. Tırnaklarımı yiyor, kemiklerimi kırıyorum.
"Çok aptalca, ama başka çarem yokmuş gibi hissediyorum." Yine gülüyor, anlamıyor. O güzel yüzünü deşmek istiyorum. Hiç durmadan kıkırtılar çıkaran dudaklarını doğramak istiyorum. Ben daha fazlasıyım. Öyle olmayı umuyorum.
Ama o her hâliyle tam bir tanrıça.
Bense Elizabeth Bathory.
Onun damarlarındaki kanını küvetime dolduracağım ve güzelliğime güzellik katacağım.
Onun güzel bedenini solucanlara yem edeceğim. Delirdiğim her bir noktasını çiğnemeye başladıklarında kahkahalarla güleceğim.
Gözlerim kan çanağına dönüyor, bunu aynaya baktığımda fark ediyorum. Bir iblisin yapacağı şeyleri yapacağımı söylüyorum. Ben bir iblis miyim? İçimdeki kıskançlık ateşine bir kova su iyi geliyor. Sakinleşmeye başlıyorum.
Artık Afroditi görmek istemiyorum. Artık Afrodit göremeyeceğim kadar yakınımda olsun istiyorum. Artık Afrodit'in ta kendisi olmak istiyorum.
Ama iblisin ta kendisi oluyorum.
.
