Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🎀
Bölüm adı Kimsesiz ama bir o kadar da ev gibi hissettiren, adı hiç duyulmamış bir ülkesin sen Taehyung
🎀
— taehyung —
Sabah telefonumdan yükselen zil sesiyle irkilerek uyandığımda, henüz gözlerimi dahi açamıyorken ısrarla çalmaya devam eden aramayı kim olduğuna bile bakmadan açtığımda, karşı taraftan gelen sesin Bayan Mari'ye ait olacağını hiç düşünememiştim.
İyi bir haber vereceği heyecanıyla uykulu gözlerim aralanırken duyduğum üzücü haber sonucu yüzümdeki hafif gülümseme donmuştu.
Annem...
Sinir krizi geçirmişti.
Neden olduğunu bilmiyordum. Neden bir anda kriz geçirip, kendine zarar verdiğini, bana daha ne kadar acı çektirebileceğini bilmiyordum.
Yalnızca bu acıdan kurtulmak istiyordum.
Boğazımı düğümleyen o yumruyu yutmak istiyordum.
Telefonu kapattıktan sonra bir süre kendime gelememiş, boş boş duvarı izlemiştim. Ağlayamamıştım. Ağlamak istemiştim ama ağlayamamıştım. Artık gözlerimden yaşlar bile dökülmüyordu.
Yoksa gözyaşlarımda mı yorulmuşlardı?
Ruhsuz bir şekilde kalktığım yatağımdan banyoya yönelmiş, rutin işlerimi hallettikten sonra mutfağa inip karnıma tok tutacak birkaç bir şey atıştırmıştım.
Yeniden odama döndüğümde dün Jin hyungun verdiği parama bakmış, yarısından çoğunu iki gün sonra gideceğim bakım merkezine vereceğim için geriye kalan parayla sıkıntılı bir iç çekmiştim.
Bazen param bile yetmiyordu. Aç kaldığım geceler oluyordu. Bunu Yoongi hyung dahi kimse bilmiyordu. Söyleyemiyordum. Acınası bakışların odağı olmak istemiyordum.
Bu yüzden daha çok çalışmalı hatta belki de iki işi birlikte yürütmeliydim. Annemin iyi olması için elimden geleni yapmalıydım.
Yatağın üzerindeki telefonu elime alarak aşağı indiğimde salondaki küçük koltukta yerimi almış, kafamdaki düşünceleri susturmak için de televizyonu açmıştım fakat hiçbir işe yaramamıştı.
Hiçbirzaman da yaramayacaktı.
Elimdeki telefonla saati kontrol ettiğimde Jungkook hyungla buluşacağımız saate daha iki saat var olduğunu görerek sıkıntıyla oflamış, o sırada yeren düşen televizyon kumandasını almak için eğilmek istediğimde sırtıma giren ağrıyla inleyerek geri doğrulmuştum.
