Karan's baby / bxb

1. Kayra

Selam bebeler. Ben Crasher. Bu hikayem acemice ola bilir. O yüzden özür dilerim.. Beğenirseniz lütfen yorum yapmayı unutmayın. Bu hikayemi gerçekten çok sevdim. Tutmasını her şeyden çok istiyorum ♡

Kayra yine hep olduğu gibi Onun dilinde lanet bir güne uyanmıştı. Yüzüne vuran güneş ile gözlerini yavaş yavaş aralamıştı. Bir kolunu gözlerine siper ederken yatakta sağa doğru dönmüştü. 17 yaşına girecekti bugün. Doğum günü hediyesi olarak ailesi ona telefon alacaklarını söylemişti. Bu yaşına kadar hiç telefonu olmamıştı. Bu modern dünyada en gerekli olan şeylerden biri elektronik eşyalarken onun telefonunu bile yoktu.

Ödevlerini hep annesinin telefonundan yapmıştı ama bu da hep olmuyordu. Annesi telefonunu verip 5 dakika içinde dersini yazıp bitirmesini istiyordu. Bazen yetiştiremiyor öğretmeninden ceza yiyordu. Tabii sorun tek bu olsa iyiydi. Babası içki içen kumar oynayan bir adamdı. Eve geç gelince sebepsiz yere Kayra'yı dövüyor günün yorgunluğunu onun üzerinde çıkarıyordu.

Kayra' narin bir tene sahipti kaşıdığı yerin kızarıklığı bile 2 gün sonra geçiyordu. Şimdi siz düşünün babasının kemeriyle dövdüğü yerlerin kabuk bağlayıp geçmesi kaç günü buluyordu. Bu da yetmezmiş gibi iyleşmeden yerine yenileri açılıyordu. Annesi de onun sevmiyordu.

1.58 boyu süt gibi beyaz vücudu -buna tüysüz olması da dahildi- onu kıza benzetiyordu. Sarı uzun saçlarıyla tanrının gönderdiği bir meleği yanımsatıyordu.

Kayra'nın güzellikleri bununladı bitmiyordu. Yeşil Gözleri ise bir zümrütten daha güzeldi o mükemmeldi.

İçeriden annesi ona seslendiğinde içinden lanet okumuş, ayaklarını yattığı yer yatağına hırçınca vurmuş, başının altındaki yastığı alarak kulaklarını kapatmıştı. Aslında yer yatağına yatmasına gerek yoktu.

Yatağı vardı ama annesi onun sırf rahat etmemesi için yatağın üstüne türlü türlü şeyler koymuş bunu da evde başka yeri olmadığı için yaptığını söylemişti. Yalandı. Evde kullanılmayan tamamen boş olan bir oda vardı. Kayra kalkmış banyoya gitmişti yüzünü yıkayıp mutfağa adımlamıştı.

Masada kahvaltı yapan ailesine bakmıştı onu takmadan yemeğe devam ediyorlardı. Masada sadece iki tabak vardı. Yine ona tabak koyulmamıştı. Babası başını kaldırıp ona bakmıştı. "Okuldan kaydını aldırdım Kayra" duyduğu şeyle donup kaldı.

Tek kurtulma şansı olan okuluna artık gidemeyecek miydi? Bu bir şaka olmalıydı. Kameralar nerdeydi? Duyduğu şey ağırdı. Buna gösterebildiği tek tepki ise ne diye fısıldamasıydı. Babası devam etti "Mustafa'nın yanında çalışacaksın" Mustafa abi sanayide müdürdü.

Kayra orada çalışamazdı. Onun hayali vardı. Avukat Olacaktı. Böyle yaşayan çocukların hakkını savunacaktı . Koruyacaktı onları. Kendisi gibi yaşamalarına izin vermeyecekti. Girdiği transtan sonunda çıkıp bağırmaya başladı. "Benim isteğim olmadan bunu nasıl yaparsın ?! Ben orada çalışmak istemiyorum ."

Babası ayağa kalkıp sinirle bağırmıştı. "Ya çalış ya da defol git bu evden. Yük olmaktan başka bir şeye yaramıyorsun." Kayra ne kadar kendisini sıksa da göz yaşları akmaya başlamıştı. Dış kapıya doğru adımlayıp Evden çıkmıştı.

Dilinde 'sizden nefret ediyorum ' kelimeleri ile caddeye çıkmıştı. Hızla geçip giden arabalara bakıp kaldırıma oturmuştu. Kaldıramıyordu küçük kalbi artık bunca şeyi taşıyamıyordu. Bıkmıştı ağlamaya başladı.

Hem de öyle bir ağladı ki yukarıda uçan kuşlar bile onu duyup okudukları güzel şarkıları kestiler. Yerdeki küçük karıncalar bellerindeki kırıntıları yere bırakıp ağlamaya başladılar. Hava Gün gülüstanlıkken bir anda kara bulutlar gökyüzünü esir almıştı. Yağmur yağmaya başlamıştı.

Yeryüzündeki her şey onun ağlamasına eşlik etmişti. Yoldan geçen insanlar çocuğa bakıyor sonra koşarak yollarına devam ediyorlardı. Yerde su birikintileri oluşmaya başlarken çocuk hala ağlıyor, ıslanan kıyafetlerini görmezden geliyordu. Neden böyle şanssızdı ki sarı saçları yüzünü kapatırken bedeni titriyordu. Keşke dedi.. Keşke de doğmasaydım..

Kayra: