Karan's baby / bxb

3.

Selam arkadaşlar. Uzatmıyorum oy ve yorum yapmayı unutmayın ♡

Kayranın bunu demesinin üzerinden 2 hafta geçmişti. Ailesi onu aramamıştı. Zaten bunu beklemiyordu. Bundan başka Karana oldukça alışmıştım. Herkese olan buz gibi tavrı bana gelince kırılıyordu. Tabii bu güzel hissettiriyordu.

Başka... Artık bir telefonu vardı son model hem de. Bir tableti ve bir bilgisayarı da. Bebek mavisi renginde odası, Karanla yaşasa bile tek kişilik yatağı ve rengarenk kıyafetleri de vardı. Daha çok şey de sayabilir de. Karan uyuyacağı zaman Kayranın beline sarılıyor saçlarını koklayarak uyuyordu.

Kayra İlk zamanlar Karanla uyumaya utansada sonra  alışmıştı. Okula da gidiyordu. Hem de özel bir okul. Karan onu kendi soyadına geçirmişti. Tıpkı bir oğlu gibi. Kayra çok mutluydu. Karanın yer altında olan işlerini de biliyordu ama korkmuyordu. Çünkü Karan güçlüydü. Onlara zarar gelmesine izin vermezdi.

Kayra odasında oturmuş ödevlerini yapıyordu. Karan 1 saattir çalışma odasındaydı. Yani o öyle düşünüyordu. Kapısı çalınca 'gel' demişti. İçeri giren Karanla gülümsemişti. Karan yanına gelip saçlarını karıştırmıştı. "Bebeğim benimle gelir misin?"

Kayra merakla ayağa kalkmıştı. "Nereye?"  " Gidince görürsün"  Kayra arka bahçeye doğru gitdiklerini görünce merakı artmıştı. Dışarı çıkınca gördüğü manzarayla gözler irileşmişti. "Karan.." diye fısıldamıştı. "Bu balonlar da ne böyle?"  diyerek arkaya dönmüştü. Karan gülümseyip konuştu. "İlk gün geldiğinde doğum gününü kutlayamamıştık. Ben de bugün neden  yapmayalım diye düşündüm. Kayra sevinçle sarılmıştı Karan'a. "Çok teşekkür ederim"

Karan da Gülümseyip  bebeğine sarılmıştı. "Rica ederim güzelim. Artık tek amacım senin mutlu olman. Kayranın gülümsemesi daha da büyümüştü.  Aniden Kara'nın yanağını öpmüştü. "Seni seviyorum Baba!" Karan Şok'a girmişti Kayra'dan ona baba demesini istemişti ama Kayra hep ona adıyla seslenmişti.

Bu bir ilkti. Güzel bir ilk. Sabah Kayra Kara'nın yatağında uyandığında beline sarılan kollarla uykulu gözleri bir anda açılmış hızla etrafına bakmıştı. Kara'nın odasındaydı ve ilk defa Kayra karahan'dan önce kalkmıştı. Geceleri bayağı güzel geçmişti.

Kayra'nın 'baba' demesinden sonra pasta kesmiş, Kayra meyve suyu ile pastayı yerken Karan da pasta sevmemesine rağmen Kayra üzülmesin diye küçük bir dilim yemiş daha sonra ise balkonda içki içmişt.  Karan eşlik etmek istese de Karan içmesine izin vermemiş  sadece yanında durmasını istemişti.

İçki bittikten sonra biraz öpüşüp -yanak boyun yüz - ama kesinlikle dudakları birleşmemişti. İkisi de çok istemişti ama birbirlerini ne kadar tamamlamak isteselerde İkisi de buna cesaret edememişti. Kayra alttan alttan Kara'nın sert yüz hatlarını izlerken kalbi hızlanıyordu. O fazla yakışıklıydı. Düzenli nefes seslerini dinlerken uyuduğunu biliyordu.

O anda aklına bir şey geldi. Gece çok isteyip yapamadığı şeyi şimdi yapmak istiyordu. Hem de babası uyuyordu. Onu öptüğünü bilmese kızmazdı da. Yakınlaştı ve Karanın tam dibine girdi. Onun kolları arasında biraz yukarı kaydığında artık nefesleri birbirinin yüzüne çarpıyordu. Kayra düşündü adam hala içki kokuyordu.

Burun buruna geldiklerinde daha da heyecanlandı. Olup bitsin derken dudaklarını babasının dudaklarına bastırdı. Galiba bu ani hareketi biraz sert olmuştu. Çünkü babasının başı arkaya giderken hissettiği dudaklarla gözlerini hızla açtı. Dudağına değen dudaklar oğlundan başka birine ait değildi. Gözlerini sıkıca kapadan Kayra'ya baktı.

Nefesleri düzensizdi. Uyumuyordu. Bilerek yapmıştı. Kayra dudaklarını çekerken gözlerini yavaşça açtı. Ama gördüğü açık gözlerle dondu . Aman tanrım babası uyanmış ona gülümsüyordu. Karan hissettiği dudakların yokluğuna alışamadığı için hızla küçüğün çenesini tutup tekrar dudaklarını birleştirmişti. Kayra'nın gözleri kapanırken içinden söylendi. 'İyiki yapmışım.'

Zira babasının dudakları çok yumuşak ve davetkardı. Karanl gözlerini kapattı. Dudakları hareket etmeden 10 dakika kadar birleşik kalmıştı. Ayrıldıklarında hiç hareket etmemiş olsalar bile nefessiz kalmıştı Kayra.  Aslında Karanda da durumlar farklı değildi.

Yeraltı dünyasının korkulan insanıyken bu küçük çocuğa karşı kalbi bir kedi yavrusu gibi oluyordu. O taş kalbinde çocuğu koruma hissi yaranıyordu. Herkese sert yönünü gösterirken Karan Kayra'ya karşı ördüğü bütün duvarları yıkıyordu. Birbirlerine bakmaya devam ederlerken İkisi de gülümsemişti .

"Seni seviyorum  bebeğim" diyerek ilk Karan konuşmuştu. Kayranın içine işleyen bu sözler maratona çıkmış Kalbini daha da hızlandırdı . " Ben de seni babacım."

◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇
"Babacım yetişemiyorum. Yardım eder misinn?" Kayra mutfakta kendine bir şeyler hazırlarken Karan dabu gün evde olduğu için salonda televizyon izliyordu. Karan çalışanlara izin vermiş bu gün bebeği ile evde yalnız kalmıştı.

  Duyduğu küçüğünün sesiyle  gülümsemiş mutfağa adımlamıştı.  Kendisinden 40 cm küçük olan çocuğa yukarıdan bakmaya başlamıştı. Kendisi 1.98 boyuyla  gerçekten uzundu . Karan  çocuğun yetişemediği  dolaba yaklaşıp kolayca bal kavanozunu almış küçüğe vermişti. "Teşekkür ederim!" diye sevinçle şakıdığında "Ricalar meleğim." Diyip başındam öpmüştü Kayranın.

Kayra kavanozun ağzını açıp işaret parmağını  bala batırmış ve daha sonra qğzına götürüp emm12qa8işti. Gözleri balın tatlılğı ile kapanırken ağzını şapırdatmıştı. Parmağını ağzındann çıkarıp Karana bakmıştı. "Babacım sende denesene." Karan bebeğinin konuşmasıyla gidiği güzellik krizinden çıkıp başını aşağı yukarı sallamıştı.

Kayra kavanozu ona uzatıp  beklemeye başlarken  Karan tam tersini yapıp çocuğun emdiği işaret oarmağını yakalayıp kendi azına alıp çocuğun gözlerine bakarak emmişti. Feci utanmıştı çocuk. Karan gülümserken konuştu. "Gerçekten çok güzelmiş" derken göz kırpmıştı.  İkside burda güzel olan şeyin bal olmadığını biliyordu. Babacığı ona hiç iyi gelmiyordu. Aslında düzeltmek gerekirse kalbine iyi gelmiyordu..