önceki bölümü atlamayınnn
umarım beğenirsiniz<3
▪▪▪▪
"minho"dedi jisung,tek söyleyebildiği buydu.
Hayır diğerleri gibi koşarak kaçmayacaktı ve ya bağırıp çağırmayacaktı. genellikle bir şey olduğunda odasına kapanır ve düşündükten sonra hareket ederdi.Aşıktı ve gördükleri yüzünden kalbi milyonlarca parçaya ayrılmıştı ancak bu minho'yu dinlemeyeceği anlamına gelmezdi.
ayrıca minho onu arkadaşı olarak görüyordu ve bu bir arkadaşın yapacağı bir şey değildi.
minho anında onun yakalarını tutan kızı kendisinden ayırmış ve jisung'a bakmıştı. o an bunların bir kabus olmasını dilemişti,o an jisung'un o bakışlarını görmemeyi istemişti
bu gibi durumlarda jisung odasına kapanır ve uzun bir süre çıkmazdı. üstüne bir de okula gelme zorunluluğu olmadığı için çok daha rahat olurdu ve odasında daha uzun kalırdı.
bu zamanlar minho için cehennem gibiydi. jisung'un evde neşe saçarak zıplamasına,mutluluk içinde her yere pozitif enerji saçmasına,söylediği şarkılara,bulduğu garip oyunlara kadar her şeyine o kadar alışmıştı ki onun sesi çıkmadığında ruhu çekilmiş gibi hissediyordu.
o odada jisungun ne yaptığını göremeden içi rahat edemiyordu.uyudu mu,uyandı mı,yemek yedi mi,iyi mi diye düşünmekten bitiyordu
"NE DURUYORSUN GİTSENE" minho kıza çıkıştığında kız korkudan hemen odadan tüymüştü
"kız arkadaşın mıydı"
"hayır hayır jisung zorla öptü beni"
"neden ben uyanana kadar itmedin onu minho"
"itemedim..." başını eğmişti,o bakışları daha fazla kaldıramazdı
"peki,neden bunu bana açıklıyorsun"
"çünkü sen benim en yakın arkadaşımsın jisung"minho için de zordu sevdiği adama en yakın arkadaş demek,aşık olduğum kişisin diyemezdi ya yüzüne doğru
"ben büyük bir hata yaptım minho,neden en yakın arkadaşını kurtarmıyorsun,kurtarsana beni" gözünden düşen yaşlara artık engel olamıyordu jisung.
"ne"bu söyledikleri birçok anlam içeriyor olabilirdi,zaten karışık olan kafası daha da karışmıştı
"eve gideceğim minho konuşuruz sonra"cevap beklemeden ilerledi...
¤¤
"KURTARSANA BENİ,AŞIK OLDUM SANA KURTARSANA BENİ BU DERTTEN"eline geçen her şeyi odasına savururken hiçbir şey umurunda değildi jisungun tek istediği rahatlamaktı
"HANİ EN YAKIN ARKADAŞTIK BENİ NEDEN AŞIK ETTİN KENDİNE APTAL"bir yandan peluş oyuncaklara hızla vururken bir yandan kendisini yere doğru bıraktı.gücü kalmamıştı ayakta durmaya
"ANCA KENDİNİ DÜŞÜN SEN"
"neden minho" artık ağlamaktan önünü göremez olmuştu. sorgulamadan yapamıyordu bir gün bu odaya minho yüzünden kendini kapatacağını söyleseler kahkahalar atardı ancak şimdi farklıydı"neden minho,neden ben uyanana kadar itmedin o kızı" sakinleşmeye çalışırken durmadan söyleniyordu
bir süre sonra yorgun düşüp sakinleştiğinde yatağa uzandı tavana bakarak konuşmaya başlamıştı
"Anne eskiden bana uyursan geçer diyordun,şimdi uyursam geçecek mi"
"Zorla öpmüş ama olmuyor anne,gitmiyor gözümün önünden ne yapacağım"
"ben uyanınca minhoyu görmek için hayal kurardım hep ama yemin ederim böyle değildi tanrım" biraz daha ağlarsa iyi şeyler olmayacağını bildiği için yakında annesiyle konuşmayı beyninin bir kenarına yazmış,bir süre yatakta dönmüş ardından yorgunluktan uyumuştu
▪▪▪▪▪▪
YA ŞU NEDEN MİNHO DEDİĞİ KISIMDA AKLIMA İLK YAZDIĞIM FİC GELDİ AĞLAYACAKTIM YEMİN EDIYORUM
bölüm nasıldı?(benim sakinleşme hızı)
şu sıralar moralim pek yüksek değil biraz üzücü bir şeyler yazmak istedim<3
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Femboy Friend | Minsung
Fanfiction[TAMAMLANDI] Hobi amaçlı giydiği eteklerle fotoğraf çekip paylaşarak ünlenen han jisung ve fotoğrafları için ona yardım eden yakın arkadaşı lee minho
