Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
•✧✧•
Siren gözyaşından iksirler mi içmedim, Cehennem gibi pis kokulu imbiklerde damıtılma; Umutlara korku, korkulara umut mu sürmedim, Ve hep kaybettim, tam kazanıyorum sandığımda. Ne aptalca hatalar yaptı şu zavallı gönlüm, Hiç bu kadar mutlu olmamıştım, dediği anda! Nasıl da yuvalarından fırladı gözlerim, Bu çıldırtan hastalığın ateşi bastırdığında! Ah, işte musibetin yararı! Şimdi anlıyorum aslında, Başa gelen her bela, iyiyi nasıl daha iyi yapıyor! Aşk da yıkıldıktan sonra, yeniden kurulduğunda, Eskisinden daha güzel, sağlam, değerli oluyor.
Öyleyse dersimi aldım, gerçek aşkıma dönüyorum ben de! Kaybımın üç katını kazanarak, felaketler sayesinde.
┌───── •✧✧• ─────┐
BİRİNCİ KISIM
└───── •✧✧• ─────┘
Âşk, kişiden kişiye tanımı değişip her insanda farklı biçimlerde şekillenen bir olguydu. Temel bir tanımı var gibi dursa da her insanda farklı anlamlarda can bulur ve değişken doğası gereği beraberinde bir çok duyguyu taşırdı.
Birine ruhunuza varana kadar teslimiyet duyabilirdiniz, derinlerinizden büyümüş bir bağlılıkla sevgiyi hissedebilirdiniz, karşınızdaki insanın size davranışları ona saygı duymaya itebilirdi sizi, sahip olduğunuz derin hisler kıskanmanıza sebep olabilirdi ya da ilgi görmeyi en çok o kişiden beklediğinizden öfkelenebilirdiniz. Dokunmaya kıyamayacak kadar sevgiyle dolup taşabilirdi içiniz yahut geceyi tenlerinizde yakabilecek kadar tutkuyla çevrelenebilirdiniz. Birbirinden tamamen farklı bu duyguları ortak bir noktada toplayabilen o hisse deniyordu işte aşk, tamamen değişken ve spontane olan.
Fakat Ayoung, bulunduğu noktada kulağına ulaşan alterantif rock parçalarının eşliğinde aşka dair bambaşka bir duyguyla iç içe olduğunu hissediyordu. Bir eli usulca yanağına yaslanmış vaziyetteyken ortamda ritmik bir şekilde değişen ışıkları umursamadan öylece tamamı az evvel boşalmış bardağını seyrediyordu. Bulunduğu ortamdan soyutlanışına sebep olan düşünceleri âşık olduğu adamda gezinirken hisleri temelde durgundu.
Bazı şeylerden emin olamamakla birlikte anlamsızca hislerini sorguladığı bir aşamadaydı. Çivit mavisi, dalgalı saçları omuzlarına doğru dökülürken diğerlerinden ayrılmış bir tutam burnunun üzerinden geçip yanağına doğru dokunuyordu. İnce teller yüzünde hafiften bir kaşıntı hissetmesine sebep olsa da elini kaldırıp o tutamı kulağının arkasına atamayacak kadar düşüncelere boğulmuş vaziyetteydi.
Âşk neydi onun için? Gerçekten âşık mıydı mesela? Âşık olduğum adam derken sahiden dürüst mü davranıyordu? Ya da dördüncü senesini geçen ay bitirdikleri ilişkileri boyunca neden bu zamana kadar tüm bunları sorgulamamış da şimdi sorguluyordu?
