Ay'ın Tanrısı

Bu kız gerçekte kim?

Çünkü o kız gerçekte bir Tanrıçaydı.

Yıllar önce Ay Krallığı'nda hüküm süren, gücünü Ay'ın enerjisinden alan güçlü bir tanrıçaydı o ancak sonu büyük bir kaosu sebep olmuştu.

Büyük Tanrıları kızdırmıştı. Herşeyi reddetmişti Tanrıça.
Kuralları sevmiyordu ona ne yapılmasını söylenmesinden hoşlanmayan bir kişilikti.

Tanrıları sinirlendirdiği anda büyük bir yıldırım ile yeryüzüne, Dünya'ya düştü.

Kuralların arasında;

- Kim olduğunu hatırlamayacak.
- Güçleri elinden alınacak.
- Geri kalan hayatına bir insan olarak devam edecek.

Bu kurallar geçerliydi.
Koca Tanrıça yeryüzünden silinmişti artık koca bir hiçti. Adını, kim olduğunu, nereden geldiğini hatırlamayacaktı.

Peki bu lanetden onu kim kurtaracaktı?

1000 yıl sonra.

Günümüz...

Ay Tanrısı, o kızın onun soyundan geldiğini bilmiyordu ama şimdiden o kız ile arasında bir bağ hissetmişti bile.

Ay Tanrısı'nın kolyesi birden ışık vermeye başladı. Kırmızı sinyaller veriyordu çünkü bunun anlamı eve dön çağrısıydı.

Kolyesini çıkartıp masaya koydu derin nefes alarak.

Karnından sesler geliyordu. Kız ona ne yapması gerektiğini söylemişti aç olduğunda bir şeyler yiyebileceğini.

Mutfağa doğru yol aldı ve dolabın kapağını açtı. Karşısında bir pasta vardı.
Burnunu pastaya doğru yaklaştırdı. " Hmm.. çok güzel kokuyor. Ne bu acaba?"

Elini pastaya daldırdı. " Hayatımda hiç bu kadar güzel bir yemek yememiştim. İnsanlar ne yiyor böyle."

Pastadan sonra bir şey daha göründü dolapta bir dondurma. Onunda yemeğe başladı. Dünden beri açtı zaten.

Birden kapıyı anahtar ile biri açmaya çalışıyordu.

Ay Tanrısı birden panikleyerek, hemen saklandı bir köşeye.

Gelen kızdı. Kız " hey neredesin? "
Ay Tanrısı bu sesin o kıza ait olduğunu hatırlıyordu.

Hemen saklandığı yerden çıkıp;
" Başka biri sanıp panikledim. "

Kız " Hahahah birinden mi saklanıyorsun? Bu arada sana yeni bir kıyafet giydirelim. Böyle şeyy..."
Ay Tanrısı " Ha? Nee? "
Kız " Neyse açlıktan ölüyorum hadi yemek yiyelim."

İkiside masaya oturur. Bir süre bakışırlar.

Ay Tanrısı " Beni dün gece kurtardığın için teşekkürler."

Kız " Sadece yardım etmek istedim seni öyle görünce birini bana hatırlattın. Neyse eee.. bana biraz kendinden bahset nereden geliyorsun? Adın ne? "

Ay Tanrısı bir saniye duraksadı o ne demeliydi? Gerçekten nereden geldiğini söyleyemedi bu tehlikeli olurdu.

" Eee.. adım Atlas ormanda bir keşif yapıyordum sonra kaybolduğumu farkedip kendimi böyle bir yerde buldum. Bu arada senin adın ne?"

"Anlıyorum  adım da Luna"

Ay Tanrısı bir şey farketti.
"Luna mı?" Ay Krallığındayken kütüphanede ki bir kitap Tanrıça Luna diye birinden bahsediyordu. Ay Krallığından kovulan bu kız olabilir miydi?"

Ay Tanrısı " Peki siz nereden geliyorsunuz?"

"Annemi babamı hiç tanımıyorum. Burada doğdum. Teyzem beni büyüttü o da ailem hakkında az şey biliyor."

Ay Tanrısı " Bu kızın kim olduğunu nedense öğrenmek istiyorum içimden bir ses seni uzun zamandır tanıdığımı söylüyor."

Aniden konuşma bölündü ve kırmızı kolyeden bir göz kamaştırıcı ışık yükselmeye başladı.

Luna " Ne oluyor böyle bu da ne? "

Ay Tanrısı " Hey Hey sakin ol Luna hemen gitmeliyiz sanırım tehlikede olabiliriz birileri geliyor."

" Ne demek istiyorsun? Ne demek birileri geliyor? Beni korkutuyorsun!Ayrıca sen nesin? Nasıl bu kadar soğukkanlı davranabiliyorsun?"

Luna nefes alışı birden hızlandı. Panik atak geçiyordu kendini kontrol edemiyor, nefes bile alamıyordu.

Ay Tanrısı" Hey Luna hey.. Gözlerime bak!! Şhhh benimle güvendesin korkma sorun yok. Yanındayım derin nefes al ve bana güven."

Luna derin nefes alıyordu bu onu nedense iyi hissettirmişti.

Ay Tanrısı ona sarılarak,
"Benimle güvendesin Luna. Korkmana gerek yok."

Luna onu koruyan Ay Tanrısı'na kendini bırakmıştı. Sıkıca ona sarılıyor gitgide nefes alışı yavaşlıyordu ilk defa güvende hissettiğini hissetti içinden;
"Sanki o yanımdayken bana kimse zarar veremezmiş gibi. "

Ay Tanrısı "Şimdi daha iyi misin?

Luna " Eve... Dikkat et arkanda biri var."