1 değil 2 değil || Kagehina

4

"Kageyama..."

Hinata'nın mırıltıyı andıran sesiyle Kageyama ona baktı "Efendim?"

Gözlerini açmaya tenezzül etmeden konuştu "Uykum var."

Çocuğun omzundaki elini daha sıkı tuttu "Eve götüreyim o zaman seni."

Hinata kaşlarını çatıp başını iki yana salladı "Hayır! Çiğ köfte."

"Peki."

Bir süre daha sessizce yürüdüler "Saçımı beğeniyor musun?"

Kageyama afallasa da yürümeye devam etti "Nereden çıktı?"

Hinata çocuğun omzuna birkaç kez vurdu "Beğeniyor musun beğenmiyor musun işte?!"

Kageyama sessiz kalınca kendisi de sustu. Kageyama'nın omzundaki başını oynatıp rahatça yerleştirmeye çalıştı.

"Çig köftiden yimessin... Saçımı begenmessin..."

"Ne diyosun sen?"

"Şarkı söylüyorum aptal."

"Sen bir daha içme. Lütfen."

Hinata'nın evinin olduğu sokağa girdiklerinde Kageyama rahatlıkla bir nefes verdi.

"Anahtarını ver."

"Kalbimin mi? O zaten-"

Boştaki eliyle Hinata'nın kafasına sertçe vurdu "Evin anahtarı. Evin."

"Dur."

Hinata, Kageyama'dan sıyrılıp dengede durmaya çalıştı. Sonunda başarabildiğinde arka cebindeki anahtarı çıkardı.

Kageyama anahtarı almaya yeltendiğinde, boşluğa takıp çevirmeye çalıştı. Kageyama şaşkın şaşkın ona bakarken kapının açılmadığından şikayet ediyordu.

Kageyama anahtarı tuttuğu elini kavrayıp onu kapının önüne sürükledi. Deliğe düzgünce oturtup çevirmesini söyledi. Hinata sonunda amacına ulaşıp kapıyı açtığında yüzündeki gülümseme görülmeye değerdi. Çocuksu bir sevinçle Kageyama'ya döndü.

"Bak! Gördün mü nasıl açtım!"

Kageyama onu sırtından ittirerek eve soktu "Evet, evet. Harikasın."

Salondaki büyük koltuğa kendilerini attıklarından Hinata, tatile gittikleri yerde, balkondan düşüp Rusların yanlarında getirdikleri horozu gördüğünü anlatıyordu.

Kageyama sonunda kalkıp mutfağa geçti "Kahve yapıp gideceğim. Bekle burada."

Çok geçmeden Hinata yanına geldi "Kahve istemiyorum."

Kageyama elindeki kahve kutusunu bırakıp ona döndü "Ne içeceksin o zaman."

Hinata elini çenesine koyup bir süre düşündü. "Ada çayı." Sonra kafasını iki yana salladı "Hayır, hayır. Ihlamur."

Kageyama yeniden dolaplara döndüğünde düzeltti "Ya da ada çayı mı içsem?? Ne içeyim?"

Çıkardığı kavanozla konuştu "Ihlamur."

"Tamam, ada çayı."

Ortamda rahatsız edici bir sessizlik oluştu. Hinata ise Kageyama'nın bakışları altında eziliyordu. "Ne ya..."

"Sen sordun ben de söyledim! Neden öyle bakıyorsun?"

Çocuğun kör kütük sarhoş olduğunu bildiğinden laf dalaşına girmedi Kageyama. Elindekini bırakıp ada çayı kavanozunu aldı.

5 dakika sonra içine bir tatlı kaşığı bal koyduğu koca ada çayı fincanını Hinata'nın önüne koydu.

Hinata beklemeden koca bir yudum aldı. Ağzının yanmasıyla koca yudumunu masanın üstüne püskürttü "Çok sıcak!"

"Ocaktan yeni aldım geri zekalı beklesene!"

Hinata kıpkırmızı olmuş dilini dışarı çıkarmış biraz olsun acısı geçsin diye uğraşıyordu. Gözleri bile yaşarmıştı.

"Gerçekten çok aptalsın. Ne yapacaksın şimdi? O kadar kötü yakmışsın ki birkaç gün zor yemek yersin."

"Nahıl??"
(Nasıl)

Elinde bezle masaya yaklaştı "Ne demek nasıl? Dilini zor kullanırsın işte."

"Ne yane teni öpemeyedek meyim?!"
(Ne yani seni öpemeyecek miyim)

Kageyama'nın masadaki eli dondu kaldı. Kıpkırmızı yüzüyle Hinata'ya döndü "Ne saçmalı-"

Hinata'nın sıcak dudakları kendininkilerle buluşunca sözü kesildi. Hinata çocuğu yakasından tutup biraz daha kendine çekti, ilk şoku atlattıktan sonra Kageyama'nın elleri de onun saçlarına tırmandı.

Nefes almak için saniyelik ayrıldıktan sonra Hinata yeniden dudaklarını birleştirdi. Çocuğun yanmış dili ağzına kaydığında gözleri sonuna kadar açıldı. Hinata'nın dili ağzının içini talan ederken ne yapacağını bilemez hale gelmişti. İlki olmamasına rağmen aşırı acemiydi bu yüzden.

Hinata canının acısına dayanamayıp geri çekildi, dolu gözlerini sildi "Bak kullanabiliyormuşum."

_______________

Utanctan bayilcam simdi, su kisacik seyi yazarken bile sekilden sekle girdim gormeniz lazim KDKSKSKZOXdPDKAPDMW

Hinatanin dilini yaktigi kisimda dilimi cikarip konusmaya calistim cok komiikti gormeniz lazim KDMAKDMAMCNAKDN

NEYSE
ben utanctan yok olmadan gidiyorum
irwmler okumasin

cok opuyorum