Inosuke'yi Adam Etmek ~ Inosuke Hashibira Fanfiction

藏 3

Uzui-san, eşleri ve diğerleri On İki Kizuki'nin Üst Altı'sıyla uğraşırken benim karşımdaki kimdi?

Cevap: Tamayo hanım.

Daki ve Gyutaro'nun kesik başlarından iz bile kalmamışken yetişmiştim. Ama kaybolan tek şey iblisler değildi.
"Uzui-san..."

Ölmemişti.
Ölmemişti.
Ölmemişti.

"Problem yok, Mikazen."

_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-

Ama problem vardı.
İblisler güçlüydü.
Kopan uzuvlarının yerine yenisi çıkıyordu.
Ama insanlar öyle değildi.

İblisler gece ortaya çıkardı.
Gece onlar için avantajdı.
Ve buna rağmen
Onlar iblislerle gece savaşırdı.

İblislerin tamamının acımasız ve iğrenç olması gerekiyordu.
Tamayo hanım ve Nezuko olmasaydı
'O' olmasaydı
Bunu söyleyip geçebilirdim.

Kyojiro-san'ı hatırlıyordum.

FLASHBACK

"Belki tsugukom olursun!"

"Olabilir miyim?"

"Tabi! Sende yetenek var!"

"Teşekkürler!"

Daha yedi yaşında bir veletle bir Hashira...
Gülüyor.

"Mikazen."

"Efendim?"

"İyi bir insan ol, tamam mı? Sakın karanlık tarafa geçme. İstemesen bile, canın yansa bile, ölmek üzere olsan bile insan kal."

FLASHBACK END

Kokushibo altı gözüyle bana bakarken ben de iki gözümle ona bakıyordum.
Kyojiro-san asla geçme demişti.
Çünkü 'o'nun kim olduğunu biliyordu.

Ay nefesi tekniğini bana öğreten 'o'ydu.
Ailemi katleden iblisi öldüren de
İblis olduğu halde bir iblis keser yetiştiren de
Ve şimdi, bir hashirayı öldüren de

Kokushibo'ydu.
"Mika."

Tanjiro bağırdı:
"MİKA-SAN! UZAKLAŞ ONDAN! TEKNİĞİ..."

Bir an öyle kaldı. Gözleri büyüdü.
"Tekniği... Seninle aynı..."

Katanam hala elimdeydi. Baygın haldeki
Zenitsu ve diğerleri yerdeydi. Muichiro-san da öyle.
"Arkamda kalın Tanjiro."
"..."

Kokushibo üstünde bir sürü göz olan katanasını indirdi.
"Sana kılıç kaldırmam."

FLASHBACK

"Ne yapıyorsun burada velet?"
"Ailemi bekliyorum."
"Neredeler?"
"İçerde."
"Sen verandada ne yapıyorsun?"
"İçeriye girmekten korkuyorum."

Yüzünde fazladan dört gözü olan adam aralık kapıdan içeri girdi.

Ve iki dakika geçmeden geri döndü.
"İçeride ne oldu?"
"Bilmiyorum. Ben geldiğimde böyleydi."
"....Kimin yaptığını gördün mü?"
"Ben arka kapıdan girmiştim. Kapıda uzun kollu birşey vardı."
"...ne zamandır böyleler?"
"Bir hafta"
"Tamam... Sanırım aileni öldüren iblisi ben öldürdüm."
"Neden?"
"Hiç. Saçma bir sebepti."
"Yine de... Teşekkür ederim."

Döndü. Gidecekti... Ama gidemedi. Başını çevirdi.
"Baksana... Bir iblis daha görsen, ne yaparsın?"
"Sanırım gözlerimi kapatırım."
"Neden?"
"Canım daha az acır belki."

  Aynı hizada olmamız için diz çöktü.
"Kimsenin seni yemesine izin verme."
"Nasıl?"
"Sana... İblisleri... Kendinden uzak tutmanı sağlayacak bir şey öğreteceğim."

FLASHBACK END

Tanjiro kocaman gözlerle bana baktı.
"O... Seni... Tanıyor mu?"

Duymazdan geldim.
"Ben de sana kılıç kaldıramam."

"Öyleyse?"

"Muichiro-san'ı bize bırak ve git lütfen."

_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-

Inosuke'nin domuz kafasını çıkardığını duydum. Hemen ardından hızlı adımlarla yanıma geldi.
"Mikazen-san."

Cevap vermedim.

"Mikazen-san, on altıncı derste sana soru sorulunca cevap vermelisin demiştin."

Dersleri ezberlemiş mi?

"...efendim?"

"..."

Şu anda ona öğrettiğim sözcükleri sıralamaya çalışıyordu.
"Biraz... Kötü... Görünüyorsun."

"Benimle konuşmak zorunda değilsin. Neticede... Ben de iblis sayılırım."

Yüzü değişti.
"HAYIR! SEN İBLİS DEĞİLSİN!"

"Ama bir iblisin tekniğini kullanıyorum. Bir iblis sayesinde hala yaşıyorum..."

"Olabilir. Ama sen iblis değilsin."

Ona baktım. Inosuke ve yalan söylemek aynı cümlede geçemezdi, o anda da içinden geçeni söylüyordu.

"...ciddi misin?"

Gülerek ellerini beline koydu. Gülüşünün bu kadar güzel olduğunu bilmiyordum.
"TABİ Kİ! SEN BENİM EN SEVDİĞİM-"

Durdu. Elleri belinde, öylece kalmıştı.
"Sen... Benim..."

Bana baktı. Yanaklarında hafif bir pembelik vardı.
"Yirminci derste, bazı şeyleri söylerken utanman gerek demiştin..."
"Sen de utanacak bir şeyim yok demiştin."

Gözleri büyüdü:
"Ne dediğimi hatırlıyor musun?"

Aa... Ne dediğini neden hatırlıyorum?

"Şey... Sen de dersleri hatırlıyorsun. Ee?"

"Şimdi... Utanacak bir şeyim var. AMA SÖYLERİM, BEN DAĞLARIN LORDUYUM! VE ÇOK GÜÇLÜYÜM!...Değil mi?"

Gülümsedim.
"Evet Inosuke. Sen çok güçlüsün."
"... söylerim, değil mi? Evet söylerim... SEN BENİM EN SEVDİĞİM İNSANSIN!"

SONRAKİ BÖLÜME HAZIRLANIN