Niks zou deze vriendschap kunnen verpesten, toch? (bankzitters)

Afspreken (2)

POV MATTHYAS
'MILOOOOO!' schreeuw ik door heel het huis. Hij is weer eens erg sloom. We hebben afgesproken bij Koen. Dit is nieuw, want meestal als we afspreken, spreken we af bij Raoul of ons. Maar een keer iets anders is niet verkeerd.
Ik sta al met me fiets in de hand als Milo eindelijk aan komt gerend. Hij pakt ook zijn fiets en we fietsen snel richting Koen.
Aangekomen bij Koen zien we de andere twee fietsen al staan. We zetten onze fietsen er bij en lopen snel naar binnen.
'DE LEUKSTE BROERS ZIJN ER!' Schreeuwt Milo in de gang terwijl we onze jassen ophangen. Hij is altijd al de drukken van ons twee geweest. En ik ja. Ik ben altijd de te stillen geweest. Zodra ik mijn jas heb ophangen komt Koen vol sprint naar beneden gerend en vliegt in mijn armen. Hij trekt terug en geeft Milo een dikke knuffel. Deze vriendschap kan niemand verpesten. Zijn haar zoals gewoonlijk strak naar achter en een strak pak aan. Ik vraag me altijd af hoe zoon rijkeluiskind bevriend is met deze vier boeren. Aangezien ik en Milo hier in onze overallen en klompen staan.
We lopen snel achter koen aan. Naar boven, waar de andere twee al met een biertje in hun hand zitten.
We gaan er bij zitten en krijgen ook een biertje. 'Hé hé hé Milo dat mag jij helemaal niet hé' zeg ik plagerig, maar wel een beetje serieus tegen hem. Hij kijkt me met een grote glimlach aan terwijl hij een grote slok neemt. Ik negeer het maar en meng me in het gesprek van Raoul en Robbie.
'Hebben jullie het gehoord over Polen?' Vraagt Raoul plotseling. 'Ja gehoord, maar Nederland zal wel weer neutraal blijven net als de vorige oorlog' antwoord ik op zijn vraag. We hebben het er nog even over. Wat me vooral opviel is dat Robbie wel erg stil werdt toen we het er over hadden en Koen juist tegenovergesteld. Hij is helemaal van mening dat Duitsland goed is in wat zij doen. Ik vond het maar raar.
Rond 23:30 vind ik het genoeg en besluit naar huis te gaan. Milo gaat maar gelijk met mij mee. De andere blijven nog even. Terwijl wij naar beneden lopen, lopen we langs het kantoor van Koens vader. De deur staat een beetje open en ik besluit naar binnen te kijken. Gewoon uit nieuwsgierigheid en uit voorgevoel. En ja hoor. Daar hangt een vlag. Een vlag met het hakenkruis. Oké. Goed om te weten. Koens pa is dus een NSB'er. Dan vraag je je vast af hoezo ja dat goed om te weten. Nou dat is omdat mijn opa al in het verzet zat tijdens de eerste wereld oorlog. Hij hielp mensen van België om naar Nederland te vluchten. En stel dat het wel zo ver komt. Wil ik het zelfde gaan doen als hem.

Weer wat korter, maar denk dat alle delen wel kort zullen zijn. Sorry :).