Yalnızlığın Çağrısı

Sabahlar

Nefret ediyorum. İnsanlar beni yalnızlığa ittikce insanlardan o denli nefret ediyorum ki! Sonra düşünüyorum onlar nefretime bile layık olmayan pis ucubeler.

Özgüvenini ego olarak algılıyorlar. Zeki oluyosun kendini bilmiş ve onlara göre gerizekalı oluyorsun. Çünkü yediremiyorlar.

Ha yardım etmiyormuyum. Sınavlarda dibine kadar kopya verdiğimi hatırlıyorum. Insanpar bencil arkadaşlar. Çok bencil anlam veremiyorum. Hani bi kaç sebep geliyor aklıma. Beyni ağırlık yapıyordur aldırmıştır falan. Bak bunu anlarım. Ama nefret güçlüdür. Onlar benden nefret ediyor ben bütün dünyadan.

Ha birde şu aralar herkez bi femist oldum yok deist oldum ateist mi olsam yürüyün gidin be ! Olun olmayın demiyorum. Kendi seçiminizi kendiniz yapın ama böyle konuşmalar sadece can sıkıntısından yapıldığına işaret bundanda kaçınılmalı ki ciddi bir kararı yanlış vermeyin.

Aklıma düşünceler akın ettiğinde gelip yazıyorum. Kimsenin okumasına gerek yok gerçi. El kitabindan çok günlük oldu.