Wrong Love (COMPLETED)

Chapter four

Chapter four

[flashback]

“Good morning class.” Bati ng teacher namin. Lahat sila napa tingin sa dumating.

Ako, dedma! Math kasi subject eh, kaya wala akong paki alam.

I soooooooooooooooooooo hateeeeeeeeeeeeeee mathhhhhhhhhhhhhhhhh!

>__<

As in! super! Duper!

Well, mahina kasi ako dun kaya sinumpa ko na lang s’ya. Hehe katwiran ng tamad noh? (^_^)”)

Lahat sila na pa. uuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuhhhhhhhhhhhhhhhh!

Nag taka naman ako, so, from looking out the window tinignan ko ko yung dumating.

There was a really cute guy. He was smilling at… OhMiGosh! May dimples s’ya! Hangcute n’ya. Hindi pala! Ang boy-next-door ng dating n’ya.

Na bigla ako, kasi nang tignan n’ya ako… ang puso ko biglang nag tarsan call…

Ahhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhaaaaaaaaaaaaaaaaaaaahhhhhhhhhhhhhhaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaahhhhhhhhhhhhhhhhhaaaaaaaaaaaaaaa! Tapos yun yung may kasamang pag tambol sa dibdib!

Bakit ganon, bakit ganto puso ko! Ohmigosh naman! >o<

Ngayon lang ako naka feel ng ganito! It’s new to me! Nakaka alien!

Super talaga kong nababagabag sa naging reaction ng puso ko. Tuloy habang nag ka-kales s’ya hindi ako makatingin sa kan’ya. Hindi din ako nakikinig., may kung ano kasi sa boses n’ya na nag papa-palpitate sa puso ko. Gosh! May sakit na ata ako! Baka virus to ah?!

KAsi naman hindi lang pala dimples ang nakaka inlove sa kan’ya pati, boses! Ang sarap sa tenga ng voice n’ya!

“Miss.” Narinig kong sabi n’ya.

Sino kaya yung tinatawag n’ya?

Swerte naman!!

“Miss.” Ulit n’ya.

Ay! Ano ba yan! Ang bingi naman non!

Nakakadalawang tawag na di pa din nadidinig!

“Miss.” Pa ulit ulit naman tong si sir Pogi, unli kaya to?

“Miss!”

Hala! Sumigaw na! Galit na ata!

Super bingi naman noong tinatawag n’ya!

Ano bay yun senior citizen? Bigyan nyo ng hearing aid yun!

“Miss bingi kaba?”

Oo nga bingi ka ba? Kanina ka pa tinatawa---

“Ay Tokwa!!” Nagulat ako ng may nag bagsak ng libro sa mesa ko.

Sino bang nag---

O_o

Pakshet!!!!

Si Sir. Nakatayo sa tabi ko.

Dugdug dugdug dugdug dugdug dugdug!!!!!!

Hearty behave!!!! Pleaseeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee!!!

“Kanina pa kita tinatawag.” Sabi n’ya.

Ako naman parang weng weng.

O-O

Nakatulala lang.

Sheeeeet!

“Hoy, ano bang…”

“Sir, wag n’yo na yang intindihin, ganyan talaga yan, laging tulala, na ho-home sick kasi.” Sabi ng isa kong dorm mate.

Takte! Kailangan sabihin yun?? Nakakahiya kyaaaaaaaaa!

“Ah, ganoon ba, tagasaan ba s’ya?” Yung dorm mate ko na yung kinausap n’ya. Epal naman! Ako na eh! >3<

… well, sige na nga saved na naman ako sa kahihiyan. ^__^

“Sa ‘toot toot’ po,”

sorry, wag na din nating banggitin kung taga saan ako. Baka mamaya itakwil ako ng bayan namin. Hehe

“Ang layo pala, sige, I’ll let it get away this time, miss. By the way anong name mo?” Tanong uli n’ya sakin.

Buhay mo. Oo, ako ang buhay mo!!! Hahahahaha

Sira lang!

“Q-Queeny po,”

Utal pa ko! Ano ko baby?! Asssssssssssar naman! Queeny bumalik ka nga ng kinder!!

“okay, you can sit down.”

Bumalik na s’ya sa harapan.

Ako naman…

Wait, tatanongin ko kaluluwa ko.

Ay, asaan na yun?! Bakit ala!

Nasaan na ang kaluluwa ko?!

Ay!! Ang puso ko din!

Saan na sila!!!

Help! Nawawala ang kaluluwa ko!

PAti yung puso ko!!

(>_<)”)

Ang OA ko naman.

Ooooooooohhhhhh!!

Ano ba tong epal na feeling na ito? Parang sira lang!

Nag labasan na ang mga classmates ko. Ako naman bilang loner naiwan sa home room namin. Hindi ko feel na lumabas.

“Are you okay?”

Ay, hala, na kakarinig na ko ng mga boses. Baliw na ko?

Hahahaha matagal na kya! XD

“Yeah.” Sagot ko.

“Mukhang hindi eh.”

“Ang kulit naman.” Nag tataray na ko sa guniguni ko. My god, anu bang nangyayari sa kin?

Tumawa.

Hala, tumatawa na ang guniguni ko? Creepy!

“Sorry, if na pahiya ka sa ginawa ko kanina, hindi ka kasi nakikinig eh.”

Huh? Daw?

Guniguni kong to anu-anu pinagsasasabi.

May naupo sa upuan sa harap ko.

May katawan na ang guniguni ko?

“Ayan ka nanaman, hindi ka nakikinig.”

Wenks?

O__o

Ay si sir pala.

Si… Sir Pogi!!

“Ah…eh…” Ayan na nasapian na ko ng kamag-anak ni E.T.

Tumawa sya uli. WOW! Dimples talaga oh!!

“I understand naman, nasa adjustment period pa kayo, lalo ka pa malayo ang sa inyo.” He patted my head.

“basta pag may kailangan ka, don’t be afraid to ask okay?”

Tumango na lang ako.

Speechless ako.

“well, then I’ll go ahead.”

Wala na sya. Lumabas na….

Kasama ang puso ko…

[End of flashback]