𝐔𝐧𝐭𝐢𝐥 𝐈 𝐟𝐨𝐮𝐧𝐝 𝐡𝐢𝐦

ℭ𝔥𝔞𝔭𝔱𝔢𝔯 𝔣𝔦𝔳𝔢

Taehyung's POV

Ήταν η ακριβώς επόμενη μέρα, είχα αγχωθεί αρκετά για την κατάσταση του Jin

Τις δύο πρώτες ώρες ήταν πολύ ανήσυχος

Πήρα το θάρρος να τον ρωτήσω

Έτσι μου τα εξήγησε όλα

Τώρα ήμασταν στη καφετέρια και τρώγαμε

Δηλαδή έτρωγα

Εκείνος έτρεμε από το στρες και έχυσε τον καφέ του δύο φορές

Μισος έμεινε στο ποτήρι

Του έπιασα το χέρι

"Jin, θες να πάμε στη νοσοκόμα ? Να σου δώσει ένα ηρεμιστικό ? Δεν νομίζω να μπορείς να κάνεις μάθημα έτσι, κοντεύεις να τρελαθείς"

"Taehyung.. δεν αντέχω άλλο, τον σκέφτομαι συνέχεια, όσο μου περνα από το μυαλό η σκέψη ότι θα περάσουμε την υπόλοιπη χρονιά μαζί ου έρχεται να χτυπήσω το κεφάλι μου στο τοίχο από τα νεύρα μου"

"Θες να φάμε φράουλες ? Θα πάρω από το κυλικείο ένα μικρό πακέτο με λίγη κρέμα, θα σου αρέσει"

Έφυγα

Χωρίς να περιμένω τίποτα

Jin's POV

"Που είναι ο φίλος σου ?" ακουσα μια φωνη

Κρατούσα με τα δυο μου χέρια το πλαστικό ποτήρι του καφέ μου

Ανατρίχιασα ολόκληρος μόλις άκουσα μια φωνή πίσω μου

"Τι τον θες ?"απάντησα επιθετικά

"Μπα μπα, πίνουμε καφεδάκι ?"

"Ναι, έχεις πρόβλημα ? Πρόσεχε γιατί τσουρουφλίζει .. δεν θέλεις να καει η σκατόφατσα σου"

Ξεπερνώντας πια την ανησυχία μου απάντησα χειρότερα

Σε λίγα δεύτερα ολόκληρη η καφετέρια μας κοίταζε

Η μάλλον για την ακρίβεια τον κοίταζε

Είχε ρίξει τους δίσκους με το φαγητό κάτω και χτύπησε το χέρι του στο τραπέζι

Με κοίταζε άγρια

"Με τον εκφοβισμό, πόσο μακριά μπορείς να φτάσεις ?"

"Θέλεις αλήθεια να σου πω ?"

Γούρλωσα τα μάτια μου, το μυαλό μου τώρα ... Κόβει ψαλίδι

Δεν είμαι όμως κύριε Namjoon ξανά το ίδιο αγόρι

Θα ξαναδείς τον Jin στον εαυτό σου ?