~~~𝑶𝒏𝒆 𝑺𝒉𝒐𝒕𝒔~~~

Η πρώτη φορά ♡

~ Κοίταξέ μας, αβοήθητοι στεκόμαστε νιώθοντας τα πάντα μας να πάλλονται~

Σήμερα θα πήγαινα στης θείας μου να μείνω, καθώς επιτέλους έφτασαν οι διακοπές των Χριστουγέννων και θα μπορέσω να ξεκλέψω τρεις, ελπίζω, μέρες να ξεκουραστώ. Πηγαίνω φέτος τρίτη λυκείου και έχω σχετικά υψηλό στόχο.

Ευτυχώς το σπίτι της θείας μου είναι πολύ κοντά στη στάση του λεωφορείου και άρα δεν χρειάζεται να περπατήσω πολύ. Μένει σε μικρή γειτονιά, κάτι που εμένα μου αρέσει πολύ, λατρεύω να χαζεύω έξω τον κήπο που έχουν και τα πέντε, περίπου, σπίτια που αποτελούν τη γειτονιά.

Η θεία μου, η Χρύσα με περνάει μόνο 8 χρόνια και άρα είμαστε πολύ κοντά, τόσο που αρκετές στιγμές απορώ πώς την εμπιστεύεται η μαμά μου να με κρατήσει. Οι γονείς μου βέβαια δουλεύουν πολύ, ασχολούνται με την εστίαση και τα Χριστούγεννα λείπουν σχεδόν όλη μέρα και όλη νύχτα.

Στα διπλανά σπίτια με εξαίρεση ένα νέο ζευγάρι που μόλις γέννησαν τη γλυκύτατη Άννα, ζουν ηλικιωμένοι απολαμβάνοντας λίγες στιγμές ηρεμίας.

Επιτέλους έφτασα και τη στιγμή που πάτησα στον δρόμο της γειτονιάς, αισθάνθηκα να μου γεννιούνται χιλιάδες μνήμες από αυτή τη μυρωδιά. Κάτι ανάμεσα από κάστανο και πικραμύγδαλο, σε συνδυασμό με αυτήν τη χαρακτηριστική τζακιλα που άλλοι μισούνε και άλλοι αγαπάμε.

Προχώρησα μερικά βήματα και είδα τον Φραγκίσκο, πρέπει να είχε έρθει θέλοντας να επισκεφθεί τους παππούδες τους. Με τον Φραγκίσκο βρισκόμασταν κάθε Χριστούγεννα και Πάσχα από μικρά, παίζαμε με τις ώρες στις αυλές, βέβαια μεγαλώνοντας σταδιακά χαθήκαμε. Φέτος τελειώνουμε και οι δύο το σχολείο, όμως δεν έχω ιδέα τι έχει στο μυαλό του για μετά.

Αμέσως άφησα κάτω τη βαλίτσα και άπλωσα το χέρι μου να τον χαιρετήσω. " Φραγκίσκο!" Φώναξα, "Πώς είσαι;" Εκείνος δεν μου απάντησε αλλά έτρεξε προς το μέρος μου και με αγκάλιασε σφιχτά. Τον ένιωθα να ανασάνει στον λαιμό μου και για μια στιγμή έχασα το μυαλό μου. Τι συνέβη, άλλαξε πολύ, πάντα ήταν ντροπαλός και κάπως χαμένος στον κόσμο του, αλλά φέτος.

Μου πήρε τη βαλίτσα από τα χέρια και με συνόδευσε μέχρι το σπίτι της θείας μου. Στον δρόμο μιλήσαμε λίγο για τις σχολές και γενικότερα για ζητήματα που αφορούσαν το μετά του λυκείου. Έμαθα ότι θέλει να περάσει αρχιτεκτόνων, ενώ του είπα πως με ενδιαφέρει η φιλοσοφική.

Χαιρέτησε τη θεία μου και αφού τον ευχαρίστησα χωρίστηκαν οι δρόμοι μας ξανά και ενώ ήμουν σίγουρη ότι θα τον συναντούσα μόνο όταν πια θα επέστρεφα σπίτι, έκανα λάθος.