-Anne şu doktora ne zaman gideceğiz?
Annem sakince cevap verdi.
-Bakarız oğlum
Zaten neredeyse akşam olmuştu. Biraz televizyon izler,yatar uyurum diye düşünmüştüm. Ama keşke o televizyonu atmasaydım. Açtıktan yarım saat sonra bir haber gördüm.
Haber şöyleydi:
KÜÇÜK HAMZA SON SMACINI ATTI!
Bu maçı kazanırsa İstanbul Kadıköy Basketnol Birliği ile çarpışacak olan Hamza Kaan maçı kazanmanın bedelini koluyla ödedi.
Ağlayarak kumandanın sessiz tuşuna bastım. Ve kumandayı yere fırlattım. Kumandanın pilleri havaya saçıldı. Annem endişeyle kapıda bitti. Gözlerini açarak"Hamza iyi misin?"diye sordu. Sonra televizyona bakarak ağladığımı gördü. Ve eğilerek televizyonda ne olduğuna baktı. Sonra bana dönerek"Oh,tatlım"dedi. Kumandayı alıp pillerin taktı. Televizyonu kapattıktan sonra yanıma gelip sarıldı.
-Takma kafana. Üzmesin seni
Birden bir anahtar sesi duydum. Babam gelmişti. Cekedini asarken"Hatice!Hamza!Büşra! Buevde kimse yokmu yahu?!"diye bağırdı. Zaten İzmir deki bu küçük evimiz kolay aranır taranırdı. Babam bizim odalara bakarken annem"Gel Kemal salondayız"diye seslendi. Babam ağzı kulaklarında içeri girdi. Babamın olaylardan haberi yoktu. Zaten haberleri izlediği falanda yoktu. Annem bana sarılmayı bırakınca kolumun olmadığını gördü. Şaşkınca "Hamza? Ne oldu sana?"diye sordu. Onabaşıma geleni anlattım. Annem araya eklemeler yaptı. Babam bana sarıldı. "Bir çözümünü bulacağız"dedi. Annemle odalarına gidip konuştular. Bende odama çıktım.
