Sabah garip bir olay oldu. Sabah altı buçukta kalktığım halde babam evde yoktu. Anneme sorduğumda:"Çift mesaiye başladı.''cevabını almıştım. Ve annem devam etti:"Büyük ihtimalle tatil yapmayacak. Taa 3te çıktı... Üzülmeni istemiyorum oğlum ama protez kol o kadarda ucuz değil. O yüzden biraz daha beklemen gerekecek."
Buna üzülmüş müydüm?bilmiyorum. Duygularım zaten karmakarışıktı. Mutfağa gittim. Masanın üstünde kahvaltılık mısır gevreği ve soğuk süt vardı. İkisini de tabağa koymak tam bir işkenceydi. Tezgahta yapmayı akıl edebilmiştim;tezgah battı.
Annem çamaşırları asmış mutfağa girerken tam sütü döküyordum. Süt taştı tabii ki. Annem sakince lavabonun önünden bezi alıp dökülen sütü sildi. Sonra bana yedirmek için kaşığa davrandı. Ben elimi tutmuştum. "Sol elle yemeyi öğrenmeliyim. Bebek gibi sana yük olmak istemiyorum. Zaten evde bir bebek var."
Annem üzülmüş gibiydi. Sıkıla pıkıla kabul etti. Bende sol elle yemeye başladım. Daha doğrusu yemeye çalıştım. Resmen ağzımı yerini bulamıyordum. Kaşıktakilerin yarışı dökülüyordu. Tabağı bitirdiğimde masa benden ddahaçok doymuş gibiydi. Sonra fark ettim ki annem için mutfağı temizlemek bana yemek yedirmekten daha zordu. O yüzden " Anne bundan sonra bana sen yedir istersen?" dedim. Annemin yüzüne bir tebessüm yayıldı. Tamam manasında başını salladı.
