ragazzo sciocco, sono un assassino

37.bölüm yıllar sonra bir selam bile vermedi

Taehyung: ben bu kadar karanlığa sürüklenirken sen nerdeydin ?

Seokjin: peki sen nerdeydin Taehyung gerçek dünya bu sen orda burda insan öldürürken Tae-hyun baba sevgisi bekledi hep benim çocuğum olmasını istedim öyleymişte benim mutluluğumu anlayamazsın

Taehyung: sende benim acımı Jungkook haklıydı sen konusunda

Seokjin: neymiş haklı olduğu şey?

Taehyung: seni ilgilendirmez bir daha beni arama abi

Taehyung telefonu kapatır ve köşeye bırakır. Tüm gece uyuyamaz sabah adalet binasına girip istifasını verir. Bu tepki uyandırmıştı zorlama olduğunu düşünen çok kişi vardı. Sonda bir anda ortadan tamamen kaybolur.

-12 yıl sonra-

Jungkook sabah çalan alarmla uyanır. Hemen kalkıp hazırlanır ve kahvaltısını yapar. Ordan büroya geçer bir duruşması vardı. Duruşmadan sonra ikiz kız kardeşleri için oyuncak bir kaç şey ve şekerleme alır ordan tekrar büroya geçer ve akşam pasta alır ve eve döner.

Jae-ra: abim geldi

Jae-rim: anne abim geldi.

Jae-hwa: hoşgeldin Jungkook

Jungkook: hoşbuldum gene mi resim?

Jae-hwa: evet içimi dökecek bir şey lazım çünkü

Jungkook: nefis kokular geliyor babam gene döktürmüş

Jae-ra: annem de döktürdü abi

Jungkook: oo anne yemek mi yaptın?

Jae-ra: yoo resim yaptı şunlara baksana abi bende çizmek istiyorum

Jungkook: harbi bu sefer daha gerçekçi duruyor anne giderek daha iyi çiziyorsun

Jae-hwa: hepsi sergi için

Jungkook: güzel

Jung-yeon: hoşgeldin canım yemek hazır birazdan sofrayı kurarım yeriz

Jungkook: yardım edeyim mi?

Jung-yeon: gerek yok yaa hallederim

Jungkook: kastaneli pasta aldım birlikte yeriz

Jae-rim: yaşasın kestaneli pasta

Jungkook: evett kestane şekerim size aldım

Jae-ra: kıskanıyorum

Jungkook: oy ben seni yerim

Jungkook ikisini de öper ve mutfağa geçer babası ile birlikte sofrayı kurarlar. Yemeye başlarlar.

Jungkook: bir şeyler var mı sizde?

Jae-hwa: normal hayatımız işte asıl sende bir şey yok mu bizle tanıştıracağın bir kişi falan

Jungkook: yok

Jae-rim: abi artık 30unu geçtin evlenmelisin evde kalacaksın

Jungkook: vallaha dırdır çekesim yok ordan oraya kimseye hesap verdiğim yok istediğim yeri geziyorum evlenip de hepsinden mahrum kalamam vallaha

Jae-rim: biri çıkar da seni o zaman görürüm ben

Jungkook: gör gör

Jae-ra: bence abim birini bekliyor

Jungkook: kimi bekleyeceğim?

Jae-ra: kolyenin sahibini mesela

Jungkook: ne kolyesi ?

Jae-ra: aklım erdi ereli boynunda olan o kolyeden bahsediyorum abi acaba kim ki bu Taehyung

Jungkook: bir arkadaştı. Önemli bir şey yok olsa anlatırım

Jae-ra: öyle mi?

Jungkook: evet

Jae-ra: öyle olsun

Yemeklerini yerler kızlar biraz oyun oynadıktan sonra onları yatağa götürürler. Jungkook da ailesi ile vedalaşıp ordan ayrılır. Tae-hyun ile buluşur.

Tae-hyun: hoşgeldin

Jungkook: hoşbuldum

Tae-hyun: nasılsın?

Jungkook: iyiyim, ya sen?

Tae-hyun: iyiyim sen dalgınsın

Jungkook: biraz

Tae-hyun Jungkook'un yanına oturur.

Tae-hyun: anlatabilirsin

Jungkook: Tae-hyun çıkalım mı?

Tae-hyun: ne ?

Jungkook: 12 yıldır sen beni ben amcanı bekliyorum gelmeyecek işte gelmeyecek boşuna bekliyorum ondan vazgeçiyorum benimle çıkar mısın?

Tae-hyun: evet

Jungkook Tae-hyun'u öper. /Sevişirler/

Jungkook ve Tae-hyun yan yana yatıyordu. Jungkook uyuyamıyordu ama Tae-hyun çoktan uyumuştu. Bira almak için dolaba gider ama bira kalmamıştı. Markete gitmek için çıkar. Markete geçer ve bir kaç kutu bira alır. Kasaya gelir ve öder çıkarken karşıdan gelen kadını ve Taehyung'u fark eder . Evet ordaydı işte sevdiği adam karşısındaydı. Ama bir sorun vardı kolundaki kadınla çok samimilerdi ve ayrıca kadının hamile olduğu belliydi dünyası başına yıkılmıştı. O yıllarda Taehyung'u beklerken o çoktan onu unutmuştu. Yanından ikiside geçip gider ve dönüp Taehyung bir selam bile vermez.