Hij keek me aan met een valse glimlach , " is goed slaaplekker Naoul dyali ( van mij ) " zei hij zachtjes. Hoe bedoelt hij Naoul dyali gatverdamme wat een pedo. Ik trok mijn deken over mijn hoofd en draaide me om zonder wat terug te zeggen en hij verliet mijn kamer. Misselijkmakend is hij , dit had ik niet verwacht. Is dit wel allemaal echt? Khalid , mijn vader , mijn oom , Karima en mijn moeder. Ik zou liever dood willen zijn , ik dacht alleen maar aan het ongeluk en mijn vader ik huilde me zelf in slaap.
"Wie het allemaal wil , zal het allemaal verliezen."
~ De volgende ochtend.
Ik opende mijn ogen en kneep in mijn arm in de hoop dat dit een droom zou zijn maar nee , ik pakte mijn oude blackberry en keek hoe laat het was 8:27. Te vroeg voor een vrije dag , ik besloot om te gaan douchen en liep naar de douche. "Naaaaoul aji lehna daba ( kom naar hier nu ) " riep mijn moeder boos , en ik liep de trap af. "Asno?"( wat ) , ik zag mijn oom aan tafel zitten met mijn moeder. " Ga naar de bakker en haal wat stokbrood en croissantjes , pak 10 euro uit mijn portemonnee " ik besloot niet veel te zeggen en doen wat ze me zei. Trok mijn jas en schoenen aan en liep de deur uit , de bakkerij was geen 10 minuten van mijn huis ik dacht aan Karima en besloot haar te bellen.
De telefoon ging 3x af en daarna kreeg ik de voicemail , ze hangt op dus ik besloot haar te sms'en. ' Karima sorry voor wat mijn moeder zei , wollah alleen omdat ze boos was deed ze zo neem op het is dringend , aub schat heb je nodig' ik belde haar weer en ze nam op "Ja" zei ze kort af. "Karima ik , ik weet niet waar ik moet beginnen ik mis je dood hbiba wollah er is zo veel gebeurd " zei ik met een trillende stem " ik jou ook zeg me wat er is schat" zei ze " Mijn , mijn vader die is dood het ongeluk met Khalid wij reden mijn vader aan " zei ik huilend "Nee ya rab (mijn God) Allah y rahmoe ( gecondoleerd ) lieverd hou je sterk het komt goed ik geloof het niet naoul " ook al was Karima woedend ze is er nu wel voor me. " Het ergste , ik moet naar marokko van alles wat er gebeurd is mijn moeder vond het beter mijn oom was er die smeerlap en pfff , hij raakte me aan Karima ik kan niet meer " zei ik met tranen. "Lieverd je bent een sterke meid hou afstand van je oom , het komt allemaal goed je moeder kan je niet zomaar wegsturen ik ben er voor je niet bang zijn hbiba " zei ze geruststellend. "Dank je schat wollah dat je nog met me wil praten hou van je " antwoordde ik. "Ook van jou houbie ( schat ) maar , moet ophangen mijn ma roept me ik sms je " zei ze "Is goed mop , beslama " en ze hing op. Ik liep door naar de bakkerij en veegde mn tranen weg.
Ik liep door en besloot wat muziek te luisteren onderweg en luisterde naar Babylone - zina.
~ Bij de bakkerij.
Het was vrij leeg er waren maar 2 mensen een oud Marokkaans vrouwtje en een jong meisje. Al snel kwam ik aan de beurt , de jongen achter de toonbak was erg knap en heel rustig. Hij had van die donkerbruine ogen en mooi krullend haar , "Wie kan ik helpen" zei hij rustig "ehm jaa mag ik twee stokbroden en drie chocolade croissantjes" zei ik. Hij durfde me niet aan te kijken en pakte de stokbroden en de croissaintjes. "Dat wordt dan 4,10 mevrouw" zei hij ik gaf hem het geld en pakte mijn brood en croissantjes en liep uit de deur. Ik keek even naar de grond en kwam tegen iemand aan "au" zei ik , "sorry" zei hij en het was niet zomaar iemand. Dat was Khalid "Naoul ?" zei hij.
"Khalid ? wat doe jij hier?waar was je al die tijd !" ik kreeg tranen in m'n ogen en liet mn brood en croissantjes vallen. "Naoul ik was thuis ik wou naar je huis toe gaan wollah ik zpu je nooit in de steek durven te laten , niet huilen lieverd " hij omhelsde me en legde mijn hofd tegen z'n borst. Ik bleef huilen en hij aaide over mijn hoofd , het voelde fijn en veilig. " Khalid ik kan dit niet meer , alles is te veel wollah " hij keek me bedroefd aan en zei " Het komt goed kom even snel praten hier bij die park verderop." We liepen hand in hand naar t park in m'n roze snoopy pjyama we kwamen aan bij het parkje en namen plaats , ik vertelde hem alles over mijn oom , mijn moeder , karima wat ik voelde letterlijk alles."
Hij was boos en gaf advies "Naoul dit kan niet je oom is ziek in zijn hoofd als ik die flikker pak maar mohim , je gaat niet meer terug het is niet goed daar" zei hij " hoe bedoel je waar moet ik dan heen ben je raar " antwoordde ik , "in ieder geval niet daar Naoul vertrouw me en luister dit is wat je gaat doen. Js gaat zo terug naar huis doet alsof er niets aan de hand is ontbijten opruimen maar daarna pak je even later je spullen en gaat weg om 2 uur uit je raam ik wacht daar op je met een auto " zei hij "Naoul vertrouw me erop je hebt die rust nodig." Ik keek hem aan en kon geen woord uit m'n mond halen is dit echt het beste? "Khalid ik weet niet " we praatte verder en even later nam ik afscheid van hem " Naoul denk er over na vandaag om 2 uur , zo niet weet ik genoeg" zei hij er nog achter aan. En liep weg zonder wat te zeggen.
~Thuis aangekomen.
"Bent lhram , kahba fin kenti? dit duurde te lang( duivelskind , hoer waar was je )" zei mn moeder woedend. "Er was een lange rij" zei ik kortaf " Yek lange rij , kedaba ( leugenares ) ga snel aan tafel zitten was eerst je handen " ik liep naar boven naar de badkamer en draaide mn haar in een hoog knotje , "Sbah lgayr zine " zei m'n oom hij had alleen ze boxer aan , walgelijk. Ik zei niets terug en waste mijn handen , ik voelde een hand over mijn kont gaan "Goed geslapen , waarom negeer je" ik was stil en duwde hem weg , ik liep naar mn kamer en sloot me op. Waarom zei ik niets ? Waarom gatverdamme , ik voel me zo vies pfff. Misschien is het beter om een tijdje weg te gaan ik dacht er over wat Khalid zei het voelde vertrouwd want ik hou het hier niet meer uit.
We ontbeten en we ruimden er na de tafel af "Mama ik ga leren stoor me niet asjeblieft " zei ik kort af , ze keek me droog aan en gaf geen antwoord mijn oom ging de deur uit en ik liep snel naar me kamer. Ik pakte al mijn spullen en spaargeld die ik in een kistje had bewaard , €372,50 hopen dat het genoeg is. Ik keek op mn bb 13:55 hij is hier over vijf minuten ik deed m'n haar en wachtte , ik dacht er over na enkele minuten en het was 2 uur.
Ik ga er voor dacht ik , en opende mijn raam , en gooide mijn tas naar buiten "Naaaoull" mijn moeder klopte hard op de deur ik schrok. Kanker zooi tfoe dat heb ik nu weer en Khalid is er al , "Doe de deur open nuuuu !" schreeuwde ze uit.
Sorry dat het zo lang duurde voor deel 10 had het de laatste tijd druk dankjulliewel voor alle begrip , stemmen en comments ! Liefde voor alle lezers , blijf promoten , stemmen en natuurlijk lezen ❤.
