Mijn vader ik kon en wou het niet geloven hij is dood hij is hier niet meer. Ik zijn eigen dochter heeft hem doodgemaakt. Mijn moeder kon niet stoppen met huilen. Het was niet om aan te zien "Mama het komt goed in shaa allah " dat is het enige wat ik kon zeggen. Alles werd wazig door mij tranen , maar ik hield me sterk zodat ik mijn moeder kon steunen. Na het gehuil en geschreeuw zei de agent "Jullie moeten mee voor een verhoor en zodat we het ongeluk kunnen bespreken, loopt u maar mee." We pakten onze jassen en volgden de agenten. Ik liet mijn moeder niet los ze bleef maar huilen en zei "Ina lillahi wa ina allahi raji3oun. " Alle buren keken toe alsof we drugsdealers waren. Ik ging er kapot van. De gehele weg duurde een paar minuten en we stapten uit voor het politiebureau.
~Aangekomen op het politiebureau.
We bleven enkele minuten wachten in een kamertje tot er een man binnekwam in een grijs pak met wat papierwerk in z'n handen. "Goedenavond , met Agent de vriest" zei hij en ik gaf hem een hand zonder wat te zeggen. Hij nam plaats "Zoals u al weet was u kind betrokken bij het ongeluk waarbij u man is omgekomen , hij is overleden aan een hersenbloeding door een klap op z'n hoofd aan het stuur" zei hij gelijk en ik kreeg tranen ik voelde mij misselijk. "Kunnen we mijn vader zien ? " zei ik met een trillende stem. "Morgen , morgenmiddag hij zit nu in een koeling , maar nu over het ongeluk uw dochter jij dus was niet alleen er reed een jongeman genaamd Khalid Boudou , hij was dronken tijdens het rijden waardoor hij geen controle meer had over het stuur. Hij komt zo aansluiten bij het gesprek zo kunnen jullie gerust praten." Ik was in shock mijn moeder ook. Khalid?! Die flikker! Ik kon geen woord uit mijn mond halen , straks staat mijn moeder oog in oog met Khalid. "Wallahi jij bent mijn dochter niet meer , kijk wat je mij en jezelf aandoet" zei mijn moeder huilend. De agent schreef wat dingen op papier en deed alsof hij niets hoorde en verliet even erna de kamer. Mijn moeder huilde en huilde ik ook , ik deed mijn handen in mijn haar ik voelde me machteloos.
De deur opende Khalid en de Agent kwamen binnen ik zag er totaal niet uit maar het boeide me vrij weinig. Ik keek khalid boos aan. Hij ging zitten en keek naar beneden , "Wat bezielde jou ! waar was je hoofd waarom en wat deed je met mijn dochter ! en jij waarom ging je mee zie je wat je veroorzaakt zoals altijd mashakil ( problemen ) mijn man! Jouw vader dood !" schreeuwde ze het in het arabisch. Khalid was stil. Er kwamen alleen tranen uit haar ogen, haar woorden raakte mij diep. Maar daarnaast dacht ik waarom nam hij niet op en liet hij me in de steek waarom vroeg ik aan mezelf.
"Semhay ( sorry ) het was niet mijn bedoeling allah y rahmoe (gecondoleerd) ik wou dit zelf ook niet ik had geen controle over mijzelf , ik wou Naoul alleen even stressvrij hebben na wat er is gebeurd. Ik hou echt van haar ben niet zoals al die andere jongens vertrouw me ik zal er zijn voor u en Naoul. En Naoul ik kon niet opnemen omdat ik werd meegenomen door de politie geloof me." zei Khalid met tranen. "Opnemen? van waar heb je die telefoon?" zei mijn moeder , ik zei niets. De agent bleef maar kijken "Stressvrij? " zei mijn moeder erbij Khalid was stil.
Na een lang gesprek mochten we weggaan.
We namen de tram naar huis en Khalid ging weg zonder mij aan te kijken. Een paar haltes later stapten we uit en liepen naar huis. "Nederland is niet een land voor meisjes om op te groeien. Het word tijd om je aan je deen ( geloof ) te houden want de dood kent geen leeftijd zoals je ziet" zei mijn moeder. "Wat bedoel je met geen land voor moslima's" vroeg ik bang. "Dat je terug moet naar marokko , dat bedoel ik" antwoordde ze kortaf. En ik was stil misschien zegt ze dit nu alleen omdat ze boos is.
Terug naar marokko? dacht ik bij mezelf wat voor 'n toekomst heb je daar? We kwamen thuis aan en mijn moeder pakte de huistelefoon en belde de ouders van mijn vader om alles te vertellen het was een hele drama en veel gehuil. Ik kreeg appjes van Khalid maar ik las ze liever niet. Het enige waar ik aan dacht is mijn vader ik liep maar mijn kamer plofte me op bed. Huilde me zachtjes in slaap en werd even later wakker door de bel. Ik liep naar beneden en opende de deur "As salam" het was mijn oom van mijn moeders kant. Hij was een heel erg gelovig en strenge man "As salaam aleykom" antwoordde ik terug. Mijn oom was een lange man met een breed postuur kaal getint met een best groot baardje iets in de 40. Ik liep terug naar mijn kamer en lag weer op bed. "Naaaaoulll" riep mijn moeder , "N3am ( jaa )" en ik liep naar de woonkamer. "We moeten praten , jouw oom is hier niet voor niks." zei ze gelijk "Hij is hier om een tijdelijke toezicht voor je te zijn , na alle ellende hebben we besloten dat je het beste in Marokko kunt wonen. Dit westerse land verpest je , kleed je vanaf nu bedekter. Wanneer je gaat is nog niet duidelijk." zei ze. Ik kreeg tranen in mijn ogen "Ik wil niet ! " schreeuwde ik , "Rustig ya benti ( mijn dochter ) we willen alleen het beste voor je dit leven is maar tijdelijk" zei mijn oom. "Ik wil niet en ik ga niet !" zei ik huilend "Je hebt daar geen toekomst wat gaat dat me helpen" zei ik erbij. "Je hebt geen keus" zei mijn oom. En ik rende de trap op naar mijn kamer.
Mijn vader , mijn beste vriendin en mijn vrijheid is van mij afgenomen ik ga niet zo verder en Marokko is helemaal geen optie waarom ik waarom! dacht ik bij mezelf. De tranen waren niet te stoppen.
Mijn oom kwam binnen en ging op mijn bed zitten. "Naoul dit is echt het beste ik ga voor je zorgen geloof me " zei en hij zette zijn hand op mijn dijbeen. Dit was erg ongemakkelijk en raar. Ik zei niets en bleef stil zitten. "Geloof me het gaat heel gezellig worden" en hij zetten zijn hand iets meer naar boven. Ik durfde niets te zeggen maar hij werd iets te betastelijk waar is hij mee bezig? "Ik ik ga slapen kun je alsjeblieft weggaan" zei ik stotterend. Hij kwam dichterbij , wat gebeurt hier wat is er aan de hand is hij wel goed in zijn hoofd?!
