YAKAMOZ

5. Bölüm

Asel'den

Restorandan çıktığım gibi arabayı uçurum kenarına çektim ve olanları düşünmeye başladım.

Sanki ailelerini zorla istiyorum gibi davranıyorlardı.

Her zaman olduğu gibi yine istenmeyen ben olmuştum.

Gözlerim dolmaya başlamıştı.
O günden sonra ağlamayı kendime yasaklamıştım.

Yasağı hatırlamak beni geçmişe sürüklemişti.
O günlerin gözümün önüne gelmesi ile kalbim sıkışmaya başlamıştı bile.

Gözlerimi kapadım ve derin nefes alıp vermeye başladım.

Bir süre sonra kalbimin sıkışması geçmişti.

Çalan telefonum ile arayana baktım.
Yüzümde büyük bir gülümseme oluşurken hızlıca telefonu açtım.

Karan Ertürk'den

Restoranda yaşanan olaydan sonra eve geçmiştik.

Psikolog olduğum için Asel'in bazı şeyler yaşadığını çok iyi anlamıştım.

Biz ne kadar acı çektiysek o daha fazlasını çekmişti belki de. Ama Baran bunu anlamıyor.

Asel'den

"Güzelim"
Çok özlediğim sesi duymam ile yüzümdeki gülümseme arttı.

"Meriç'im"

"Sesin kötü geliyor bal umarım bir sorun yoktur"

Onu endişelendirmemek için bir şey söylemedim.

"Hayır her şey iyi"

"Emin misin güzelim"

"Eminim Meriç sen en son görevde değil miydin?"

"Öyleydim, dün döndüm"

"Yanıma gelirsin artık"

"Asel sana söylemem gereken bir şey var ama endişelenme güzelim"

"Noldu Meriç yaralandın mı?"

Sitemli sesimle kısık bir ses ile güldü.

"Sakin ol abicim önemli bir şey yok zaten sıyırdı."

"Yanına gelmemi ister misin?"

Hızlı bir şekilde "Hayır hayır gerek yok. Hem iki gün içinde sana sürprizim var"

"Ne sürprizi?"

"Görürsün bebeğim şimdi benim kapatmam lazım "

"Tamam Meriç'im" dedim ve kapadım.

Meriç'in sesini duymak iyi gelmişti.

Arabama bindim ve kısık sesli şarkı ile eve sürmeye başladım.

Eve geldiğimde arabadan indim ve kapıyı açarak eve girdim.

Gri bir eşofman ve siyah bol bir üst giydikten sonra salona geçerek kendimi koltuğa doğru attım.

Sosyal medya hesabıma fotoğraf eklemeye karar verince Meriç ile çekildiğimiz fotoğraflardan seçip attım.