Mafia| Mentor

Episode 9// Kardeşim?

Emre'den: Bugün zamanında kayıplara karışan adamı bulmuştum, Ama onu burdan sağ bırakmayacaktım bana Kardeşimin yerini söylemeden peşini ne olursa olsun bırakmayacaktım yeri gelirse eziyet çektirecektim, süründürecektim ama asla öldürmeyecektim çünkü -İntikam Soğuk Yenen Bir Yemektir..-

***

-Telefon'da-

Adam: Emre bey adamı deponuza koyduk gelmeden önce 1. Tesisteki korumalarınız konuşturmaya çalıştılar efendim, fakat başarısız oldular.

Emre: Adam şuan depoda mı?

Adam: evet efendim depoda dilerseniz evinize getirteyim

Emre: gerek yok Erdal, Onu o depoda çürüteceğim yıllardır kardeşimi benden aldı o şerefsiz oruspu evladı o deponun demirlerini götüne sokacağım beklesin o beni..

Telefonu kapattım ardından, sadece depoya gittim yıllar önceki kinim hiç gitmemişti ağzını yüzünü dağıtacağım onun depoya yaklaştım ve beni Ömer aradı hayret ettim çünki Ömer beni aramazdı, Tatile çıkmış olsa bile

▪Ömer Bremın♤ Arıyor•••

Emre: Efendim ömer hayırdır?

Ömer: abi neler bulduğuma inanamayacaksın

Emre: ömer çabuk söyle

Ömer: ölmemiş abi ölmemiş

Emre: ne ölmemesi Ömer neyden bahsediyorsun??

Ömer: Kardeşin, Emre kardeşin, yıllardır yüzünü göremediğin kayıp İkizin..

Kardeşim?...,Yüzünü Göremediğim Kardeşim?.. Kayıp İkizim? Bunlar ne demek oluyor beynimin içinde üç kelime yankılanıyordu ne yani bana bunca zaman öldü denilen kardeşim yaşıyormuydu? Hayattamıydı? Peki ben o soğuk gecelerde geç saatlerde boş bi mezaramı ağlıyordum? Özledim diye yanıyordum boş muydu? Evet evet hepsi boştu, hepsi

Ömer: Emre!

Ömer: Emre cevap versene!

Ömer: EMRE!!

Emre: Ömer nerde, kardeşim nerde?

Ömer: sakin o-

Emre: NE SAKİNİ BANA KARDEŞİMİN YERİNİ SÖYLE ÖMER!

Ömer: Sakin ol saat 3'te atacağım konuma gel Emre

Emre: Tamam kapat, daha önemli işlerim var

Ömer: Tamam

-Telefon Görüşmesi Biter-

Emre'den: Depoya girdim İçerideki korumaları dışarı çıkardım ardından adamın yakasına yapıştım ve iyice dövdüm hıncım geçmemişti ama asıl kardeşim geldiğinde ağzına sıçıcaktım onun ben.. saat 3'e geliyordu hatta 3 olmasına 7 dakika falan vardı ondan üstümü değiştirip Apar topar aşağı indim

( Böyle Birşey)

Didem: Oğlum ben birşey hakkında konuşmak istiyorum

Emre: Evet anne dinliyorum?

Didem: oğlum ben bi evlilik kararı aldım

Emre: Anne sana karşı çıkmayacağım, mutlu olduysan herzaman ardında olacağım, kim peki bu?

Didem: Kartal Karaarslan

Emre: Kartal Karaarslan mı??

Didem: evet

Emre: Anne bu Yn'nin babası

Didem: oğlum.. Yn kim?

Emre: sevdiğim kadın anne, onun babası..

Didem: ne?

Emre: anne..Tabiki evlenebilirsin sadece farkında ol diye dedim üzülmeni istemem..

Didem: yok oğlum ondan değil,ilk defa oğlum birini seviyor

Emre: anne..

Didem: ben o kızı sana alırım oğlum

Emre: anne zaten babasıyla evleniyorsun

Didem: kızı merak ettim şimdi bak

Emre: senin kadar güzel ve inatçı anne

Didem: Alınıyorum bak

Emre: Lsjxuwkdksdi tamam tamam ben gidiyorum sana birini getireceğim eğer onu bulursam..

Didem: umarım tahmin ettiğim kişidir, dikkat et Emre..Seni Seviyorum sen ailemden kalan tek varlığımsın

Emre: sende dikkat et anne, bende seni seviyorum..Sende benim tek varlığımsın

Yazar'dan: Emre Ömer'in attığı konuma doğru yola çıkar 40-45 dakikanın ardından Ömerin attığı konuma varır, arabadan inip Ömeri arar. Ömerle nerede olduklarını tartışırlar Emre arabasına binip durduğu konumdan az daha ileri gider ve durur, İleride Ömerin arabasını görür ve yanına gider..

Emre: Hani ömer kardeşim nerde?

Ömer: içeride

Emre: Evde mi?

Ömer: evet, sen kaybolma diye kapıya indim, Emre

Emre: evet?

Ömer: kardeşinin adını biliyor musun?

Emre: Daha yüzünü bile görmediğim insanın yüzünü soruyorsun, Saçmalık.

Ömer: Görkem, Görkem Karaaslan

Emre: Görkem mi?

Ömer: Evet oda senin gibi bi abisi ve annesi olduğunu öğrenince çok mutlu oldu hatta mutluluktan ağladı bende ağlayacaktım, hem ondan çıktım aslında dışarı ,hemde sen kaybolma diye.

Emre: Peki Görkem'i kim buldu?

Ömer: efalin

Emre: Efalin kim

Ömer: Şşey onu söyleyemem

Emre: peki ben içeri geçiyorum

Ömer: bende geliyorum

Emre içeri geçer ve içeri geçtiğinde koltukta oturan Görkemi görür sarı saçlarıyla uzun boyuyla kıvırcık saçlarıyla aynı Emre'ye benziyordu Koltukta oturan Görkem Emreyi fark etmemişti fakat Ömer Görkem diye seslenene kadar, Görkem kafasını kaldırıp Emreye baktı hemen oturduğu yerden doğrulup Koşar adımlarla;

Görkem: Abi!

Diye seslenip sıkıca Emre'ye sarıldı Emrede göz yaşlarını tutamaz ve gözündeki yaşları serbest bırakır ikiside birbiriyle hiç ayrılmayacak gibi sarıldılar, "Aslında Onları Ayıran Şu Zamana Kadar Zaman'dı, Bir Kişi Veya Şahsiyet Değildi, Onlarında En Büyük Düşmanları Zaman'dı"

Güzel bi bölümdü İyi ağlamalar <3