elbet darılacağım şeyler olucaktı fakat beni en çokta yalan konuşarak üzmesi isteyeceğim en son şeylerden di. ondan beklemezdim demiyorum ama oyun olduğunuda bilmiyordum..
"sen iyi misin?" kafamı kaldırıp Elvana doğru baktım.
"öyle gibi gözüküyorum dimi."
dediğimde durup yatağa oturdu ve bana baktı. temkinli bir şekilde konuştu ve ellerini göğsünde birleştirdi.
"bak sana zor gelebilir ama en azından arkadaşların için oraya gitmeliyiz. Emre için olmasada Sena, Sunay, Zişan ve Elif için." dedi,
doğru diyordu aslında kızlar cafede yanımıza gelip bizi davet etmişti. Elvana cevap vermeden yatağımdan kalkıp dolabıma ilerledim ve üstüme bol siyah bi t-shirt altınada yeşil paraşüt pantolon giymiştim saçımı dağınık topuz yapıp kanepede oturup telefona baktım.
************************************
"Kanka takım elbise mi giysem" Emreye salakmısın bakışı attıktan sonra cevap verdim
"kanka kızla evlenmiyorsun ha bide istersen düğün salonu tut." dedim.
kısa süreli Emrenin bakışlarını üstümde hissettim. doğru söylüyordum gömlek pantolon neyine yetmiyordu.
"Hadi gelirler birazdan Alii Emree ne yapıyorsunuz ya!" içeriden bağırtı koptuğundan sonra Emreyi odada bırakıp içeri durumu izah etmeye geldim.
"Emre işte nolsun takım elbise falan giymeye çalışıyor." içimden bi kahkaha bastırdı ama asla dıştan gülemedim. her ne kadar Emre'nin yaptığı komik gelsede Y/n'nin onu affetmemesi gerçeği bu durum sadece emreyi değil evdeki herkesi üzüyordu.
"Ali yarım saattir sana sesleniyorum ne düşünüyorsun?."
"Sunay, Y/n sence Emreye geri döner mi?." oda susmuştu tabiki susacaktı Y/n'nin adımını bilmeden hiç birimiz onun hakkında konuşamazdık.
"Ali bilmiyorum ama eve gelme teklifimizi kabul ettilerse düşünmek kızın tabiki hakkı şimdi nasıl olsa. çünkü Y/n'i tanıdığım kadarıyla bu konun fazla üstünde duracağını iddia etmiyorum, oda kırılmıştır aynısı bize olsa bende öyle bi karar alırdım ki emin ol bunu sadece Y/n yapmazdı. ama bu durum Y/n'nin üstüne oynanmış olsaydı Emre bırak Y/n'in suratına bakmayı şehir değiştirirdi hiç kimse aynı değil ve birbirine yakın olsada sağdık değil." dedi ve işine geri döndü.
haklıydı o kadar haklıydıki biz bu konuda sadece Y/n'nin üstüne konuşmuştuk. bir kerede dahi hiç Emreye değilde Y/n'ye olur diye düşünmemiştik bizde akıllı görünen salaklardan ibaretiz aslında, Sunayla konuşurken Senanın telefonu çaldı ve Senanın geldiğini o an fark etmiştim
"Arayan kim?" diye sordu Sunay
"Elvan, ben tekrar arayayım belki gelmişlerdir" değip mutfaktan çıktı.
ardından içeri elif girip sofrayı hazırladı Hürkanla Zişan markete gidip bi kaç şey alıp geliceklerdi Kaanla Emre hala odadaydı Görkem televizyon seyrediyordu anlayacağınız biz dağılmıştık yani Y/n ile Emrenin kavgasından sonra asla adam akıllı oturup sohbet etmemiştik. sadece bar köşelerinde içip kafa dağıtıp hep Emre'yi savunmuştuk. ben onların kavgasından sonra Y/n'ye bir kere bile arayıp nasılsın iyimisin diye sormamıştım oysaki en sevdiği en güvendiği arkadaşlarından biriydim. Y/n hep kendini suçlu bulmuştu. biz ise hep Emreyi haklı bulmuştuk..
"Ali geldiler kara kara düşünmenin sırası değil şimdi" sarsmıştı beni bi iç çekip oturduğum yerden kalkıp kapıya yöneldim.
************************************
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Mafia| Mentor
Fanfiction-Emre Karaaslan feat Y/n Karaarslan- 0535: Sen Sevdiğin Birini Kaybetmeyi Göze Alır mısın? E: Peki Sen Severmisin, Kadın'ım Dediğin İnsanı Ararken Ardındakileri Kaybetmeyi? 0535: Benim Bi Ailem Yok E: Benim Bi Hayatım Yok ***