Μια ιστορία διαφορετική από τα κλασσικά bad boy and good girl. Η Αθηνά είναι ο ορισμός της σκύλας. Ο Πάνος είναι ένα γλυκύτατο αγόρι, αθώο, ντροπαλό, αλλά ανώριμος ως το κόκκαλο. Μπορεί να τα φτιάχνουν από την αρχή της ιστορίας αλλά εμφανίζονται κάπ...
Χθες πήγαμε σε αυτό το μπαράκι που δουλεύει ο Κωστής και κάτσαμε μέχρι αργά. Ευτυχώς ήταν Σάββατο και σήμερα μπορώ να κοιμηθώ όσο θέλω. Άκουσα το κινητό μου να χτυπάει και αυτό με έκανε έξαλλη. ΠΟΙΟΣ ΕΊΝΑΙ ΠΡΩΙΝΙΑΤΙΚΑ ΓΑΜΩ ΤΗΝ ΠΟΥΤΑΝΑ ΜΟΥ.
" ΤΙΙ?" φώναξα αγριεμένα στο τηλέφωνο καθώς το σήκωσα.
" Ναι?" ακούω μια γυναικεία φωνή από την άλλη γραμμή. ΈΤΣΙ ΚΑΙ ΕΊΝΑΙ ΓΙΑ ΚΑΜΊΑ ΠΡΟΣΦΟΡΆ.
" Κοπέλα μου είναι Κυριακή πρωί. Θέλουμε να κοιμηθούμε. ΚΑΙ ΚΑΛΕΣ ΠΡΟΣΦΟΡΕΣ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΡΕΎΜΑ ΚΑΙ ΤΗΛΈΦΩΝΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΈΞΥΠΝΗ ΣΊΤΑ ΈΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΑΠΟ ΌΛΑ ΈΧΟΥΜΕ, ΑΙ ΣΤΟ ΔΙΆΟΛΟ." μας τα πρήξανε ρε φίλε. Έκλεισα το τηλέφωνο και το πέταξα στην απέναντι καρέκλα. Μετά από κάνα 2ωρο ύπνο σηκώθηκα, έπλυνα τα δόντια μου, ντύθηκα και πήρα το κινητό μου για να πάρω τηλέφωνο την Μαρκέλλα και την Φαιη για να πάμε όλες μαζί για καφέ. 11 παρά 5 είναι τώρα άρα η άλλη με πήρε στις 9. Έλεος ρε φίλε, δεν σέβονται τίποτα. Έβαλα ένα απλό outfit,
Ups! Gambar ini tidak mengikuti Pedoman Konten kami. Untuk melanjutkan publikasi, hapuslah gambar ini atau unggah gambar lain.
Βάφτηκα απλά, μόνο μάσκαρα, κονσιλερ και διάφανο λιπγκλος με γκλιτερ. Άφησα τα μαλλιά μου στις φυσικές τους μπούκλες και έστειλα στην ομαδική μας μήνυμα για καφέ. Η Μαρκέλλα ήταν ήδη μέσα και μου απάντησε κατευθείαν. Φυσικά και είπε ναι. Η Φαιη μετά από 10 λεπτά είπε όχι γιατί θέλει να βγει με τον Γιώργο. Η Μαρκέλλα της πρότεινε να βγούμε όλες μαζί και να φέρουμε και τους δικούς μας. Και κάπως έτσι βρέθηκα στο μετρό, μαζί με τον Πάνο, τις κολλητές μου και τα αγόρια τους, να περιμένουμε το μετρό για να πάμε Starbucks. Τραγικό εε? Το ξέρω. Ο Μάρκος είχε καθίσει, το ίδιο και ο Γιώργος, αλλά όχι πολύ κοντά στον Μάρκο. Η Φαιη είχε κάτσει πάνω στον Γιώργο, η Μαρκέλλα ήταν δίπλα στον Μάρκο, αλλά τι άλλο θα έκαναν δύο ζευγάρια. Θα φιλιοντουσαν. Έτσι μείναμε με τον Πάνο, όρθιοι να κοιταζομαστε και να βαριόμαστε που ζούμε.
" Πάνο, να σε ρωτήσω κάτι σοβαρό?" τον κοίταξα έντονα στα μάτια για να τον αποδυναμωσω και να μην μου πει ψέματα.
