Alone? Nope! There are people somewhere out there na magpapasaya sayo. Sila yung tinatawag nating kaibigan.
Meron sa atin na loner. And I know, masakit yun. Ayokong mag-isa and surely, ayaw nyo rin because it is like missing your half. Masakit maging mag-isa dahil wala kang kausap. Wala kang ka-kwentuhan. Wala kang ka-tawanan. Wala kang second na kapatid. In short, nakakalungkot.
It almost tear you down dahil silence is the only thing you can hear. Nakakalungkot dahil naiinggit ka sa ibang may kaibigan. Meron silang kadamay sa good times and in bad times. Ang sakit mawalan ng kasama. Parang kinain ka na ng dilim.
Pero, bakit hindi natin isipin na meron pa palang natitira. I mean, God created a BIG world. At dahil sa big nito, hindi mo mahanap ang right one para sa iyo pero, hindi dahil pinapahirapan ka kundi dahil sa tamang panahon mo pa sila makikilala. Kung meant to be kayo, then no need to worry.
Kapag nakilala nyo na sila, then a happy good luck sa inyo and if not yet? Happy good luck din sa paghahanap.
Ang kaibigan ay para na rin nating kapatid. Kadamay natin sa lahat. Mapa-good times man yan o bad times. Ang kaibigan kasi, para yang tsinelas. Unahan ng unahan pero, stick together lagi sila dahil kapag nawala ang isa. Hindi na nagagamit ang kabila. Kapag may luma? At ipapalit? Nah! Hindi napapalitan ang true friends. Kung sila talaga ang bagay, then go! Tadhana lang ang makakapaghiwalay sa kanila pero papayag ba si tadhana kung happiness mo ang kapalit? Well, its up to tadhana.
Remember, kung wala kang kaibigan, andito ako para sa iyo. And if I'm not enough, remember. God is on your side. Kaibigan natin sya. :)
#HappyPeopleAreThePrettiest
