❄︎From enemy to love❄︎(Completed)

💗15💗

(Unicode )

15....

နောက်တနေ့ မနက်ရောက်သော် ဂျောင်ကုသည်ကျောင်းကိုအစောကြီးရောက်နေလေသည်။သူသည်ထယ်ယောင်းကိုအရမ်းတွေ့ချင်၍ တညလုံး​​ေတ​ာင်အိပ်မပျော်ဘဲ ထယ်ယောင်းအခန်းသို့မနက်ငါးနာရီကြီးဂျောင်ကုတစ်ယောက် ထယ်ယောင်းနဲ့သူအခန်းက ဝရန်တာဘဲခြားထား၍ဂျောင်ကု တစ်ယောက်သူရဲ့ဝရန်တာနေ ထယ်ယောင်းဝရန်တာသို့ကျော်ခွပြီးညဝင်လာလေသည်။ထိုအချိန် ထယ်ယောင်းကမအိပ်ဘဲ ငုတ်တုတ်ကြီးအိပ်ယာပေါ်၌ ထိုင်နေလေသည်။

Tae-ရားးး...လူမှုရေးနားမလည်တာလား

jk-ငါဘာလုပ်မိလို့လဲ။

Tae-အော်ကိုယ်လုပ်တာကိုယ်မသိဘူးဘဲ...ဒီအခန်းထဲမင်းဝင်ချင်တိုင်းဝင် ထွက်ချင်တိုင်းထွက်ရအောင်ဇရပ်ထင်နေလားဟမ်...

jk-မင်းဘာသာ ဝရန်တာတံခါးမပိတ်ထားတာလေ ငါကတော့ဝင်မှာဘဲ။

Tae-စစကသူခိုးထင်နေတာ ယုန်သခေါဖြစ်နေတာဘဲ။

ဂျောင်ကုတစ်ယောက် ထယ်ယောင်းသူကိုယုန်သခေါလို့ခေါ်တာဒီတခါနားထောင်လို့အရမ်းကောင်းနေလေသည်။ခါတိုင်းဆို ဒီချိန်ဒေါသအရမ်းထွက်ပေမဲ့ခုချိန်နားထောင်လို့ကောင်းနေလေသည်။

jk-တောင်းပန်ပါတယ် ငါ....ငါကမင်းနေမကောင်းဘူးဆိုလို့နေလို့ထိုင်လို့မရဖြစ်နေတယ်...အဲ့ဒါကြောင့်ထပ်အိပ်လို့မရလို့ ဒီလိုခိုးဝင်လာတာပါ စိတ်မဆိုးပါနဲ့....

Tae-ထူးထူးဆန်းဆန်း စိတ်ပူနေပါလား ထီထိုးရတော့မယ်..ဟားဟား...

ဂျောင်ကု..ထယ်ယောင်းအော်ရီနေတာကိုကြည့်ပြီး သူ့၏ရင်ဘတ်ကသိသိသာသာခုန်လာလေသည်။ပြီးတော့ဟူဒီခေါင်းစွပ်လေးတစ်ထည်သာ ဝတ်ထား၍အင်မတန်ချစ်စရာကောင်းနေလေသည်။ပေါင်တန်ကဖြူဖွေးပြီး သွယ်လွန်နေ၍ဂျောင်ကုတစ်ယောက် ကိုင်ချင်စိတ်ဖြစ်လာ၍ ထယ်ယောင်းကိုတောင်နှုတ်မဆက်တော့ဘဲ ဝရန်တာကနေကျော်ခွပြီးကိုယ့်အခန်းကိုယ်ပြန်လာလေသည်။

Tae-ရားးး..ယုန်ကောင်ရုတ်တရက်ဘာဖြစ်သွားတာလဲရူး​ေနတာလား..လာချင်တိုင်းလာပြီးထွက်ချင်တိုင်းထွက်ရအောင်လေ...