Retrouvailles (SASUSAKU)

Lal Hayat

Soğuk rüzgarların ezeli olmadığı evlerin duvarlarına çarpıp caddeler boyu bağırdığı birçok kimsesiz insan ve hayvanı üşüten kimsesiz rüzgarlar... Bu diyarda bu rüzgardan çokça bulunuyor. Herkes en az bir kere bile olsa bu soğuk rüzgara maruz kalmıştır. 

İnsanlar başkalarını hep pembe pencerelerden bakarak görmüştür. Dışarıda nasılsa içi de böyledir mantığıyla ilerlerler. Eğer pencereyi daha erken açsalardı buna maruz kalmayacaktım. Kalmayacaktık...

...

11 yıl önce

"Kendini kasıyorsun Sakura, kafanı ve içini rahat bırak."

"Pekala Bayan Senju." 

Lady Tsunade, zorunlu bale öğretmenim ya da denge öğretmenim diyebiliriz. Beş yaşından beri bana zarif bir prenses görünmeme yardım ediyor.

 Annem bu konuda çok titizdir. Mebuki Haruno. Konoha'nın Kraliçesi. Görüp görebileceğiniz en asil insan, güzelliği dört bir yanda göz kamaştırır. Keşke bende böyle doğsaydım.

Öğretmenlerime hatta aileme bile adıyla seslenmem yasak çünkü bu çok saygısızca bir şey. Sonuçta kimse ailesine anne ve baba demez. Galiba.

Saattim dolmadan önce Bayan Senju son bir dönmemi istedi. Ona küçük dönüş gösterdikten sonra eşyalarını çantasına koymaya başladı.

"Sakura iyi gidiyorsun böyle devam et bundan sonra hangi dersin vardı?" 

"Temel Matematik ve Cihan Yönetimi" sesimden istemediğim anlaşılırdı ama elimden gelen bir şey yoktu.

Bayan Senju toprak gözleriyle beni süzdü. İlk başta bana acıyan gözlerle baktı ama sonra bir şey hatırlamış gibi silkendi ve kaşlarını çattı. Kapıya doğru yola koyuldu.

"İyi olman değil mükemmel olman lazım Sakura bunu asla unutma," kapıdan çıkarken durdu ve kafasını çevirmeden benle konuştu.  "İyi günler, Sakura."

"İyi günler Bayan Senju." Ne kadar desem de beni duymadığı kesindi. Yalnızdım yine...

Aklıma derslerim olduğu geldi direkt odama çıktım çünkü her ders için ayrı elbise giymem gerekiyor yoksa öğretmenlerime saygısızlık yapmış olurdum.

Odama çıktığımda Annem zaten kapıda bekliyordu ve suratı ifadesi çok korkunçtu bu noktada bana kızacaktı.

"Üç dakika önce gelmen gerekiyordu. Şimdi derse geç kalacaksın azıcık hızlı olsan her şey daha güzel olacaktı ama gene beceriksizliğin tutmuş ki Tsunade seni geç bırakmış." dedi saatine baktıktan sonra bu halleri çok korkunç.

"Özür dilerim Bayan Haruno bağışlayın lütfen," 

Annem son bir kez baktı bana sanki tahammül edemiyormuş gibi konuşmaya başladı.

"Acele ette hizmetçiler sana yardım etsin de derse yetiş üst kata yeni projeksiyonda aldım sende kafanı çalıştır da o kafana bir şeyler kazı. Yedi yaşındaki en çirkin ve aptal kızı olacaksın bu gidişle."

"T-tamam, Bayan Haruno."

Odama girip hizmetçi ablalardan yardım alarak pembe simli bir abiye giydim.

...

Saat akşam yediyi gösterirken odama giden koridora koyuldum. Derslerimin ağırlığı ve yaşantımın ağır yükünü sırtıma alıp, annemin kararlarına uyup doğru yoldan ilerleyecektim. Halkıma verebileceğim mutluluk için ilerleyecektim. Koca Cihana hükmeden ailem için yeterli gözükmeliydim. Mükemmel olacağım. Olmalıyım.