Retrouvailles (SASUSAKU)

Mükemmel plan

GEÇMİŞ

" Bayan Pee, Sasuke neden artık gelmiyor bir bilginiz var mı?" Bayan Pee elindeki kitabı masaya koydu ve benim suratıma bakarak konuşmaya başladı.

"Sasuke artık sınıfımızda olmayacak. Bildiğim kadarıyla artık burada yaşamıyor."

"A-ama bana söz vermişti. Benimle beraber kalacaktı."

Acıyan gözlerle bana bakan Bayan Pee "üzgünüm, Prenses Sakura ama başka bir sürü arkadaşın var neden onlarla tanışmak istemiyorsun? Çok iyi arkadaş olabilirsiniz," Başkaları ile arkadaş olmak istemiyordum. Başkaları beni sevmiyordu ama o beni seviyordu, benim arkadaşım olmuştu. Neden şimdi okulu bıraktı.

"Başkasını istemiyorum onu istiyorum. Bir başkası bana o kadar iyi davranmıyor." Öğretmenimin yanından hızlıca uzaklaşıp kimsenin sevmediği mantar eve çadırına girip ağlamaya başladım.

"Bana söz vermiştin Sasuke ama geri geleceğine eminim  eğer hemen gelmezsen seni affetmem" Bir yandan burnumun akmasıyla bir anda konuşarak kendime eziyet çektiriyordum. 

Sasuke hep dönerdi ona güveniyorum. Geri gelip onunla oynamaya devam edeceğim.

GÜNÜMÜZ

" Sakura kendine gel lütfen," İnanılmaz sert bir şekilde sarsılarak uyandırılmaya çalışıyordum. Naruto. Benim en sadık askerim belki de en iyi sırdaşım. Benim başıma bir gelmesi onu korkutmuş olmalı ki bu kadar sert bir şekilde sarsıyor.

"Yuna. Prenses Yuna'ya ne oldu?" diye hafif bir sorgulama ve şakaya karışık bir soru sordum. "Özür dilerim Prenses Yuna, umarım iyisindir sana çay hazırlamalarını söyleyeyim."

"NARUTO?"

"Efendim prenses?"

"Teşekkür ederim her şey için." Bu sözümün arkasından gülümseyerek uzaklaştı. Ve odada yalnız başıma kalmak zorunda kaldım. Aklıma iğne ile uyutulduğum gelince hemen boynuma dokundum. Canım yanıyordu ama korkulacak bir şey yoktu. Kendim, odamdaki hemşirelerin yaptığı operasyonları kontrol ediyordum. Görünürde bir şey yoktu.

Karaca düşünmeye devam ederken içeriye elinde iki tane çay getiren Naruto gelmişti.

"Sarayda seni baygın bir şekilde bulduk ama bayıldığın yerde güvenlik amaçlı yaptırdığın kafes açık kalmıştı. Bir şey mi oldu Prenses Yuna? Saraya biz görevdeyken biri mi girdi?"

Gözlerimi kaçırdım çünkü konuşmak istemedim, anlaşılmak istedim. Naruto farklıydı, anlardı, dinlerdi, bazıları gibi bırakmazdı.

Ağzından tek kelime çıktı. "Anlıyorum." 

Gözlerinin içine baktım. Kupayı aldım. İkimizde konuşmadık öylece çaylarımızı içtik. On dakika sonra ikimizde toparlanıp hastaneden çıktık ve saraya doğru yol aldık.

"Prenses ne olur ne olmaz diye sarayın etrafında kocaman bir tim tutacağım. Birkaç gün boyunca sarayı koruyacaklar. Bu süre zarfında benimle kalmalısın, Prenses Yuna." güvenilir ve sakin bir sesle Naruto, sorunun tekrarlanmayacağını bana kanıtlamaya çalışıyordu.

"Korumalar sarayın çevresini korurken ben sarayda kalmalıyım çünkü tüm bu olayların arkasındaki adam artık sarayda kalamayacağımı düşünüyor olmalı ama düşmana açık vermemek için ve halkımı kraliçesiz bırakmamak için elimden geleni ardına koymayacağım."

Düz bir tonda bunu Naruto'ya söyledikten sonra bana onay verdi ve bende arabadan ayrılıp saraya yol aldım. Gerçekten de çevrede korumalar vardı.