Star Of Bethlehem || ChangChan

⋆✼ ✵* ♡ ˚.ೃ ✧

Kar bir süredir fırtına şeklinde yağmış ve kısa sürede her yeri beyaza bürümüştü. Dağın eteklerinde yaşayan iki genç camdan karın yağışını minik tilkileri ile sanki televizyonu izlermiş gibi izliyordu. Karın durmasıyla beraber büyük olan heyecanla atıldı.

"Chang, kar durdu dışarı mı çıksak??"

Changbin de aynı heyecanla "Olurr!" diye yanıtladı onu.

Chan dizinde yatan tilkinin başını okşadı "İnnie'yi de çıkarırız hem dışarıya alışır." İnnie, ikisinin o henüz yavruyken buldukları tilkileriydi. Hem annesi olmadığından, hem de bacağı incinmiş olduğundan ona bakmak için eve almışlardı.

İnnie kendi ismini duyunca hemen yattığı yerden başını kaldırıp heyecanla onlara bakmaya başladı.

Changbin buna karşı kıkırdayıp sevgilisinin söylediğini onayladı.

Chan, yavru tilkiye öpücükler kondururken aynı zamanda onunla konuşuyordu "Bizim minik bebeğimiz dışarısı iyi heyecanlanmış mıı~?"

İnnie yanıt olarak Chan'ın yüzünü yalamaya başladığında küçük olan ikisinin sevimliğine gülümseyip bu ânı kaydetmek için ikisinin fotoğraflarını çekti.

Chan az sonra kucağındaki tilkiyi yere bırakarak ayaklandı "Hadi üstümüzü giyinip çıkalım."

"Tamam" Üstlerine kendilerini soğuktan koruyacak kıyafetlerini giyip botlarını ayaklarına geçirdikten sonra dışarı çıktılar. Arka bahçeye çıktıkları an İnnie tüm gücüyle koşup karların içine girerek onlarla oynamaya başladığında Changbin tilkilerinin heyecanına karşı kıkırdadı. Aynı zamanda miniklerinin bacağı iyileşmeye başladığı için de mutluydu.

Az sonra aklına gelen şeyle beraber gözleri parlayarak sevgilisine döndü "Kardan adam yapsak senle~?" başını yana yatırıp Changbin'in söylediği şeyle büyüğü kocaman gülümseyip onu onayladı. Az sonraysa küçük bir kartopu yapıp yerde yuvarlayarak onu büyütmeye başladı, onu görünce küçüğü de yaptığını tekrarlamıştı "Chang, sen de benimkinin üstüne koysana senin yaptığını"

"Tamamm" yaptığı büyük kar topunu Chan'ınkinin üstüne koyup biraz bastırarak üstünde sağlam bi şekilde durmasını sağladı.

Changbin kar toplarını kaynaştırdıktan sonra Chan yerden bulduğu taşları ve dalları toplayarak yüzünü ve kollarını yaptı "Çok güzel olduu"

"Bekle" dediğinin ardından Changbin beresini ve atkısını çıkarıp kardan adama giydirmiş ve kardan adama gülümseyerek bakmaya başlamıştı "İşte olduu"

Fakat Chan onun aksine küçüğüne endişeyle bakıyordu "Ya ne yapıyorsun? Üşüyeceksin ama." ardından kendi beresini onun başına geçirip atkısını da boynuna doladı "Böyle daha iyi"

"Chan gerek yok bunlara ben üşümemm" diyerek sevgilisinin ona taktığı atkı ve bereyi geri verdi Changbin.

"Bebeğim hasta olmanı istemiyorum, lütfen geri al bunları" Chan tam atkısıyla beresini geri vereceği sırada Chang onları çoktan ona geri takmış, kendisi de kendi montunun kapüşonunu kafasına geçirip montunun fermuarını da sonuna -neredeyse yüzünün yarısına- kadar çekmişti "oldu iştee"

"Yine de üşümenden korkuyorum" Chan hâlâ sevgilisi için endişeliydi çünkü hasta olduğu zamanlar ağır atlatıyordu.

"Üşümemm" diyerek ona kocaman sarıldı Chang "Hatta şimdi ısındım bile"

Büyüğü ona geri sarıldığında ise havaya rağmen vücudunun soğukluğunu hissetmişti "Güzelim, donmuşsun ne ısınması?"

Changbin "Iı ıı" diyerek olumsuz anlamda mırıldandığında ufak bir sessizlik oluşmuştu "...yani biraz kansızlığım olabilir ama önemli değil"